Harry Potter's sister - Facing Fate ~DUTCH~

HOOFDSTUK 34 ~ OBLIVIATE

"Is het waar?" Is het eerste wat mijn mond verlaat zodra ik de slaapkamer van mijn vriendje binnenkom, met Draco op mijn hielen. Alec kijkt geschrokken om, met nog een grote, blauwe plek op zijn wang die hij waarschijnlijk is opgelopen tijdens ons 'meningsverschil' in het kantoortje van Umbridge eerder deze avond. Om eerlijk te zijn voelt dat alweer als een eeuw geleden.

"Draco, ik had je gezegd haar hier buiten te laten." Alec negeert mij volledig en kijkt met een gekwelde blik naar zijn broer.

"Je weet dat dat niet kan. Het zou haar alleen meer pijn opleveren als je het nog langer voor haar zou verzwijgen, want de waarheid zal vroeg of laat toch wel aan het licht komen."

"Dat zou het niet!" zegt Alec. "Ik had haar hiervan kunnen beschermen!"

"Praat niet over me alsof ik hier niet bij sta!" kom ik tussenbeide. Vervolgens draai ik mijn rug naar Draco toe, zodat ik alleen naar Alec kijk. "Is het waar?" herhaal ik mijn eerste vraag. "Is het waar wat Draco me zojuist heeft verteld, Alec?"

De doodste stilte en de blikken die Alec naar Draco achter me stuurt geven me mijn antwoord al, maar dan bevestigt hij het ook nog met zijn woorden. "Ja." Zijn stem is schor en gekweld. Na dat ene, simpele woordje, wat hij al zoveel vaker heeft uitgesproken, stort mijn gehele wereld in.

Van de duizeligheid neem ik plaats op zijn bed, een bed waar ik al veel vaker op heb gezeten, maar die nu toch zo anders aanvoelt. Niet omdat er iets aan Alec is veranderd, maar omdat ik weet dat alles tussen mij en Alec op het punt staat te veranderen.

"Dus," begin ik stotterend. "Dus Voldemort –" De twee jongens krimpen in elkaar bij het horen van die naam en zelfs ik laat een snik horen na het uitspreken van de naam van de man met wie ik nog geen half uur geleden oog in oog heb gestaan. "Hij – hij woont bij jullie thuis?" Ik kijk op naar Draco en Alec, ergens nog hoopvol dat ze hun hoofden zullen schudden en dat ik het helemaal verkeerd heb begrepen, maar tot mijn ongenoegen knikken ze langzaam. Alec zakt door zijn hurken en pakt mijn handen vast. "Dus dat is waarom je zo-" het duurt even voordat ik het juiste woord heb gevonden. "-anders was, het afgelopen jaar?"

'Anders' is niet helemaal het juiste woord om het te omschrijven, maar een ander woord kan ik niet bedenken. Alec was dit jaar nog steeds hemzelf, maar ik kon aan hem merken dat iets hem dwars zat. Gelukkig begrijpt Alec me wel. "Ja."

"Je weet dat dit alles verandert, hè?" fluister ik.

"Maar het hoeft helemaal niks te veranderen," zegt Alec snel. "We kunnen gewoon samen blijven. Daar hoeft de Heer van het Duister niks over te weten."

"Alec," begin ik zacht. Ik kijk in zijn schitterende, grijze ogen. Hoe graag ik ook zou willen zeggen dat dit inderdaad niks hoeft te betekenen en dat we door kunnen gaan zoals het was, ik weet dat dat niet kan. "Dit verandert alles."

"Waarom?" wil Alec van me weten, al zie ik in zijn ogen dat hij dat zelf ook al weet. Hij is alleen te naïef om het toe te geven tegenover zichzelf en tegenover mij.

"Het is Voldemort waar we het over hebben, A," fluister ik. "Hij kan verdomme gedachten lezen en jij denkt dat je nog een zomer lang voor hem kan verzwijgen dat wij twee iets hebben?"

"Ik heb het al een keer gedaan, ik kan het nog een keer doen," zegt Alec koppig, terugdenkend aan afgelopen zomer, toen Voldemort net in hun huis was komen wonen. Ik weet dat ik niet tot hem door zal dringen, tenzij ik hem vertel over de dingen die vanavond gebeurd zijn. Ik kijk op naar Draco, niet wetende of ik het kan vertellen in zijn bijzijn.

"Ik wacht daar wel," zegt hij met een knikje naar de gang. Ik knik dankbaar en draai me dan weer naar Alec.

"Alec, vanavond..." ik haal diep adem. "Ik was in het Departement van Mystificatie samen met Harry, Ron, Hermione, Ginny, Neville en Luna. We waren daar om Sirius te redden, maar hij was daar niet. Er waren wel Death Eaters. Veel." Ik laat maar even achterwege dat zijn vader er ook was, want dat zou de zaak alleen maar erger maken. "De reden waarom doet er op het moment niet zoveel toe, maar wel wat ik van ze heb gehoord. Voldemort heeft blijkbaar een plan voor mij. Hij wil dat ik me bij hem aansluit, al heb ik geen idee waarom. Zodra hij weet dat jij en ik elkaar kennen – heel goed kennen – ben jij niet veilig én ben ik niet veilig. Je kent hem, hij heeft genoeg spreuken en toverdranken om je te martelen totdat je hem vertelt waar ik ben of je iets te laten doen wat je zelf niet wilt. We kunnen geen risico nemen."