Harry Potter's sister - Facing Fate ~DUTCH~

HOOFDSTUK 39 - NIET EERLIJK

Met een zucht legt mijn vader de krant weer op de tafel neer. Ik kijk even op naar de man, terwijl hij gestrest over zijn bruine stoppelbaardje strijkt. Mijn moeder komt naar hem toegelopen en drukt voorzichtig een kusje in zijn nek, waarna ik zo snel mogelijk de krant van de tafel afgris om mijn ogen niet meer op hun twee te hoeven focussen.

"Het komt wel goed, Richard," sust Marie geruststellend. Ik bekijk de voorpagina van de Ochtendprofeet. Het is een artikel over Harry.

'HARRY POTTER: DE UITVERKORENE?'

Bij het artikel staat een zwart-witte foto van mijn broer. Ik neem niet eens de moeite om het artikel zorgvuldig door te lezen. De afgelopen weken zijn alle artikelen over mijn broer hetzelfde. Allemaal prijzen ze Harry voor zijn moed om het tegen de Heer van het Duister op te nemen. Alweer.

Ik sla het papier van de krant verder en kom bij een artikel uit over de nieuwe minister van Toverkunst; Schobbejak. Marie en Richard zijn beide niet erg blij met deze keuze, dus ook dit artikel sla ik over. Als ik meer over de man wil weten, hoef ik er alleen maar naar te vragen. Krantenartikelen geven meestal toch geen accuraat beeld van hoe dingen daadwerkelijk gaan.

"Maaike, lieverd, je vader en ik hebben zijn weer opgeroepen voor een missie van de Order," haalt Marie me uit mijn gedachten. Ik kijk op naar de twee mensen tegenover me. De laatste keer dat ze weggingen voor een Order missie, heb ik ze maanden niet gezien. Gaat dat weer gebeuren?

"Wat moeten jullie doen?" vraag ik, terwijl ik mijn emoties onder controle probeer te houden.

"Dumbledore heeft ons gevraagd er met niemand over te praten," reageert Richard somber. "We moeten voor enkele weken naar het buitenland, maar we zullen veilig blijven."

Enkele weken? Betekent dat dat ik ze de rest van de zomervakantie niet meer zal zien? "Wanneer vertrekken jullie?" vraag ik.

"Het liefst zo snel mogelijk," vertelt Marie. "We hebben Molly gevraagd of je daar de rest van de vakantie kan doorbrengen, waar ze heel enthousiast op reageerde." Ergens ben ik toch wel blij dat ik tenminste nog bij de Weasley's kan blijven, maar ik word er wel verdrietig van dat ik mijn ouders weer voor zo'n lange tijd moet missen.

"Dus wanneer gaan we?" vraag ik, in een poging het nog wat luchtig te houden en niet te gaan huilen. De laatste weken heb ik namelijk al wel genoeg gehuild. De spanning die heerst nu Voldemort weer volop bezig is met het uitvoeren van zijn plannen, het gemis dat ik voel nu ik Alec niet meer heb om er voor me te zijn en de angst die ik heb, omdat ik weet dat hij in hetzelfde huis als Voldemort leeft. Ik ben zo bang dat de jongen iets zal overkomen...

"Ik denk dat het een goed idee is als we alvast beginnen met inpakken en dat we over twee uur gaan," zegt Marie zakelijk. Ik knik instemmend en sta dan op om ze allebei een knuffel te geven.

"Ik hou van jullie," vertel ik ze gemeend. Direct krijg ik dezelfde woorden terug.

Vervolgens ga ik zo snel mogelijk naar boven en gris ik mijn hutkoffer onder mijn bed vandaan. Ik sla hem open en begin mijn kleding op te vouwen, zodat het netjes in de koffer past. Wanneer ik eindelijk alles heb ingepakt, niet alleen voor het verblijf bij de Weasley's, maar ook voor het volgende schooljaar, loop ik terug naar de woonkamer. Ik zet mijn koffer bij de twee andere grote, bruine koffers die van mijn ouders zijn, en plof ik naast de twee op de bank.

"Heb je alles?" vraagt Richard met een blik op mijn koffer, waarop ik knik.

"Ook je schoolboeken?" vraagt Marie, waarop ik alweer knik. "En je uniform? En die nieuwe ketel? Oh en ben je je – "

"Ik heb alles, mam," val ik haar in de rede. Ik zie dat ze een traantje moet wegpinken.

"Ik ga je gewoon zo missen," zegt ze snikkend. Ik val haar direct in de armen en begin met haar mee te huilen. Ik ben de laatste tijd al enorm snel geëmotioneerd, maar dat geldt zeker niet alleen voor mij. Alles is zo anders nu het bekend is dat Voldemort is teruggekeerd. Alles is een stuk onzekerder.