Harry Potter's sister - Facing Fate ~DUTCH~

HOOFDSTUK 36 ~ DIEPTEPUNT

Lopend naar de ziekenzaal, wat mijn originele bestemming was, probeer ik de moed te verzamelen om tegen al mijn vrienden te liegen en te zeggen dat het uit is tussen Alec en mij. Ik wil Alec niet in een slecht daglicht zetten en zou kunnen zeggen dat ik ervoor heb besloten om Alec buiten al het gevaar te houden door het uit te maken, maar ik weet zeker dat Ginny daar geen woord van zou geloven. Ze weet net zo goed als ik dat ik dit soort momenten niet zonder Alec kan doorstaan.

Dat moet ik nu wel gaan leren.

Ik veeg nog even de laatste tranen weg met mijn hand voordat ik de deur van de ziekenzaal opengooi. Direct overspoelt de lucht van zweet, medicijnen en kots me. Als ik een vlugge blik door de zaal werp, zie ik dat alleen mijn vrienden er zijn.

"Maaike, kom, ga even op het bed daar zitten, dan voer ik even wat testjes uit," beveelt madam Pomfrey direct. Ik probeer wat tegen te stribbelen, maar haar greep is erg stevig en voordat ik er erg in heb tikt ze haar toverstok op mijn hoofd. "Last van hoofdpijn?" vraagt madame Pomfrey wanneer haar toverstok rood opgloeit. Ik knik ja, al weet ik niet of ik hoofdpijn heb van alles wat er op het Ministerie is gebeurd of van het huilen. "Last van je botten?" vraagt ze, voordat ze haar handen op mijn knieën plaatst om er wat testjes mee te doen.

"Niet bijzonder veel," zeg ik schor. Na een avond als deze kan je wel verwachten dat je botten een beetje pijnlijk zijn.

"Kan je je armen even voor je uit strekken voor mij?" vraagt madame Pomfrey liefelijk. Ik doe wat ze vraagt. Met haar toverstok voert de verpleegkundige van Hogwarts nog wat testjes bij me uit, maar volgens mij komt er niet iets heel uitzonderlijks uit.

"Een lichte hersenschudding," mompelt madame Pomfrey terwijl ze wat pilletjes van een kastje afgrist. "Je hebt geluk gehad, als ik naar de rest kijk. Niet te wild doen deze zomervakantie, maar verder loop je niet veel gevaar. Ik heb ieder van jullie deze pilletjes gegeven, voor een betere nachtrust." Ze overhandigt me de pilletjes en een glas water. Ik wil de pilletjes nog niet innemen. Eerst wil ik nog praten met de rest. Jammer genoeg staat madame Pomfrey erop dat ik ze direct naar binnenwerk, want ze kijkt pas van me weg wanneer ik een grote slok water heb genomen waarmee de pilletjes mijn lichaam in verdwijnen. Tevreden pakt madame Pomfrey het glas weer van me aan en daarna loopt ze weg, richting Neville.

De pilletjes zijn nog niet volledig ingewerkt, dus ik draai me vluchtig om naar Ginny. Er zit een grote blauwe plek op haar wang en er loopt een snee over haar nek, maar ze zit er aardig rustig uit voor een meisje wat net een gevecht heeft gehad met Death Eaters.

"Hoe is het?" vraag ik haar. Ietwat sloom kijkt Ginny op.

"Mijn enkel is gekneusd, maar het kon erger. Met jou?"

"Lichte hersenschudding, maar het kon erger," zeg ik. "En de rest?" Ik kijk naar de bedden achter Ginny, waar Luna en Ron aan het slapen zijn. Hermione is iets verderop in gesprek met een huiself, die zo te zien wat medicijnen aan haar geeft.

"Ron heeft een gebroken arm, maar volgens madame Pomfrey heeft ze wel een goed drankje wat dat snel zal oplossen. Luna heeft best veel bloedverlies gehad, dus ze moet wat aansterken. Neville heeft een hersenschudding en Hermione heeft een gebroken sleutelbeen. Om eerlijk te zijn, zijn we er allemaal best goed vanaf gekomen." Voor een buitenstaander klinkt het hoogstwaarschijnlijk niet alsof we er goed vanaf zijn gekomen, maar gezien de situatie ben ik meer dan opgelucht.

"Ja, we hebben denk ik best veel geluk gehad," geef ik vermoeid toe. Ik kan niet van geluk spreken dat ik de liefde van mijn leven ben verloren, maar dat mijn vrienden nog in leven zijn en dat ze over een paar weken allemaal weer kerngezond zullen zijn, laat wel zien dat mijn geluk nog niet helemaal op is. "Volgens mij beginnen die nachtpillen van madame Pomfrey te werken," zeg ik door een gaap heen. Ginny schenkt me een klein glimlachje.