Harry Potter's sister - Facing Fate ~DUTCH~

HOOFDSTUK 16 ~ IK HOU VAN JOU

"Waar gaan we helemaal heen?" vraag ik grinnikend. We lopen door de tuin van Hogwarts, duidelijk met een doel, maar ik heb geen idee wat het doel is. Alec heeft nog steeds de rieten mand vol met lekker eten wat de huiself genaamd Torry voor ons klaar heeft gelegd in zijn handen. "Dat meen je niet..."

We zijn nog niet op onze eindbestemming aangekomen, maar ik kan vanaf hier al wel zien waar we naartoe gaan. Op een paar meter afstand, ligt een rood met wit geblokt kleed op het gras. Het is overigens niet zomaar een stukje gras.

"Vind je het leuk?" vraagt Alec onzeker. Ik kijk sprakeloos naar hem op.

"Leuk? Dit is geweldig, Alec," ik reik naar voren om hem een zoen te geven. Met mijn hand in de zijne, lopen we de laatste meters af naar het kleedje. Daar plof ik gelukkig neer, op de grond. Alec komt naast me zitten en stalt het eten in de mand uit. Bewonderend kijk ik naar de ingespannen uitdrukking op het gezicht van de Slytherin. Wanneer hij klaar is laat hij zich weer naast mij neervallen en kijkt hij me liefdevol aan.

"Tast toe," zegt hij uitdagend met een handgebaar naar de heerlijke hapjes. Pas nu haal ik mijn ogen van het gezicht van Alec af en bewonder ik het eten wat voor mijn neus is neergelegd. Croissantjes, aardbeien, taart, sandwiches en nog veel meer lekkernijen. Ik kijk Alec ontzettend dankbaar aan.

"Dit had je niet hoeven doen," zeg ik zacht. Zijn lippen vormen een grijns van oor tot oor.

"Ik neem aan dat je het mooi vindt?" zegt hij. Ik kijk om me heen.

"Mooi? Dat is nogal zacht uitgedrukt," zucht ik. "Van het eten tot het plekje, alles is perfect," ik kijk uit op het meer. Een paar jaar geleden zaten we hier ook, maar toen was het allemaal wat ongemakkelijker en wat meer in geheim. Dit was óns plekje. Het plekje waar we voor het eerst afgesproken hebben. Dit is waar het allemaal begon.

"Alles voor jou," zegt hij, waarna hij me een korte kus geeft. Daarna blijft hij met zijn voorhoofd op dat van mij leunen. "Want jij bent perfect."

Ik sluit mijn ogen wanneer Alec' lippen weer zijn weg naar die van mij vinden. Wanneer we allebei weer buiten adem zijn, trekt Alec zich weer terug en kom ik even op adem, maar lang heb ik daar niet de tijd voor. Wanneer ik mijn mond opentrek om even wat lucht binnen te krijgen, wordt er namelijk een aardbei naar binnen gestopt. Ik open mijn ogen verrast en kijk in het grijnzende gezicht van Alec. Snel schiet ik naar voren om hem ook een aardbei in zijn mond te stoppen. Lachend kijken we elkaar aan terwijl we de aardbei naar binnen werken.

"Dit zijn echt perfecte aardbeien," zeg ik, nog steeds het woordje 'perfect' gebruikend, waardoor Alec weer lacht.

"Ik hou van je, Maaike," zegt hij daarna serieus, wat me even verrast. Nog steeds zorgen die paar simpele woorden ervoor dat er een dierentuin los wordt gelaten in mijn buik. Ondanks dat ik de woorden al vaak genoeg gehoord heb, hebben ze nog steeds dat effect op mij. Alec hóudt van mij.

"Ik ook van jou."

We spenderen het komende uur met het eten van ongeveer de helft van wat er voor ons staat, maar alles gaat er absoluut niet in, daar is het veel te veel voor. Daarom stoppen we het weer terug in de mand en besluiten we om vanmiddag rond een uur of vier elkaar weer hier te ontmoeten om onze picknick te hervatten.

"Het is een date," zegt Alec.

"Dit was geen date, dan?" vraag ik verbaasd.

"Jawel, maar vanmiddag zitten we niet in onze schoolgewaden, dus dan voelt het meer als een echte date aan," fluistert Alec, terwijl hij zich steeds verder naar voren laat hangen. Ik kan de spanning niet meer aan en trek hem dan aan zijn stropdas naar me toe en druk mijn lippen op die van hem. Wat dat betreft vind ik het schooluniform wel leuk; ik kan gebruik maken van de stropdas.