" Jen ဒီမွာထိုင္"
" ေက်းဇူးဘဲေနာ္ Ban"
Jen ကိုဦးစားေပးထိုင္ခိုင္းတဲ့ ဒီျပဳအမူေၾကာင့္အားနာရသလို အေနခက္လာတယ္။
ဒီအျပဳအမူေတြက က်မကသာ၊လီကိုတယုတယနဲ႔လုပ္ေပးေနက်။
ခုသူကအဲလိုမ်ိဳးလာလုပ္ေတာ့ စိတ္က
တစ္မ်ိဳးႀကီးခံစားမိတယ္။
ဝိတ္တာလာခ်ေပးတဲ့ မီးႏူးမၾကၫ့္ေတာ့ဘဲ
Ban ဟာ Cappuccino တစ္ခြက္ႏွင့္Black ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာေလသည္။
ေကာ္ဖီေတြေရာက္လာၿပီးမို႔ Blackေကာ္ဖီကို Jenဘက္တြန္းေပးလာသည္ ။
"Jen ,Black ေကာ္ဖီႀကိဳက္တာ
သိေနတာလား "
သြားေလးေတြအကုန္ေပၚေအာင္ထိႃပံုးရယ္
ျပကာ လက္ဖဝါးခ်င္းပြတ္တိုက္ရင္
ဆိုပါေတာ့တဲ့ !!
သူကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္ေျခေပၚ
ညာေျခခ်ိတ္ကာ Cappuccino ခြက္ယူေသာက္ေလသည္။၊Ban ဟာဒီအတိုင္းေလးေတာင္
အရမ္ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္။
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္ ပလံုစီေနတဲ့အျမဳပ္ေလးကို
ေပပြမေနေအာင္တမင္ေသာက္တာမဟုတ္ဘဲ ၊ေသေသသပ္သပ္ေသာက္
တတ္ေလသည္။
ဖ်တ္ခနဲသတိရတာက ခ်စ္ရပါေသာလီလီ
ပထမဆံုးအိမ္လာလည္တဲ့ေန့မွာဘဲ
အနမ္းလို႔မမည္တဲ့ အနမ္းတစ္ပြင့္ကိုေပးခဲ့မိတယ္။
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေပပြသြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလး
ကိုသုတ္ေပးသလိုနဲ႔ ရင္ခုန္လိႈက္ဖိုစြာေငးၾကၫ့္ဖူးခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ အဲဒီႏွင္းဆီဖူးေလးလို ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ က်မပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာေပါ့။
အေတြးထဲေရာက္လာတာနဲ႔တင္ ႏွလံုးသားထိေနြးေထြးေစတဲ့သူ တေန့ေန့ေတာ့ Jenရဲ့ကမ႓ာဟာ လီလီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပရအံုးမည္။
" Jen ကိုယ့္ၾကၫ့္ၿပီး
ဘာေတြႃပံုးေနတာလဲ "
Jen မ်က္ႏွာေရ႔ွလက္ေျဖာက္တီးလိုက္မွ
သတိဝင္လာေလသည္။
ကိုယ့္ၾကၫ့္ၿပီးေငးေနေပမယ့္၊Jenမ်က္ဝန္းေတြထဲ ကိုယ့္ကိုေတြ့ပံုမေပၚဘဲ၊အေတြးလြန္ေနျခင္းျဖစ္ေနသည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔သက္ျပင္းခပ္တိုးတိုးေလးခ်မိျပန္သည္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာဆိုတာ၊ကိုယ့္မမွာဘဲ လာပို႔တဲ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာမဟုတ္တာ။ ႏွလံုးသားတံခါးဝနားေရာက္ၿပီးမွ၊တစ္ပါးသူက ကိုယ့္ရဲ့ေကာ္ဖီခြက္ကို ယူေသာက္သြားတာမ်ိဳးလဲ ထိုင္မၾကၫ့္ခ်င္ဘူး!
YOU ARE READING
လှပ်၍လွှင့်သော
Actionနှင်းတွေကျတိုင်း ချယ်ရီခုံတန်းလေးမှာ နှင်းပွင့်လေးတွေရဲ့ အအေးဒဏ်ကို ခံစားရတဲ့အခါ ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ အချစ်တွေလောက် အေးစက်နာကျင်မူမရှိတာ သတိရပါ။
