Caught and Conquered (SERIE FEROCI 4)

Chapter Twenty-Three

“Naths, h'wag ka na lang muna kaya pumasok. Mukhang babagsak ka na, e. Ang putla mo pa,” tila nag-aalalang sabi ni Gina.

Tipid na ngumiti na lang ako at umiling. Muli akong bumalik sa pagme-make up para naman kahit papa'no mabawasan ang pamumutla ng mukha ko.

“Ayos lang ako. Kahit naman may sakit ako nakakakilos ako, diba? Alam mo 'yan,” sabi ko na lang saka sinuklay ang buhok ko.

Napabuntonghininga si Gina. “Masyado ka bang pinahihirapan ni Ashteroh?” tila nag-aalalang tanong n'ya.

Umiling na lang ako at tumayo saka nagsuot ng blazer. “Hindi naman. Sa totoo lang kayang kaya ko naman ang mga pinapagawa n'ya,” saad ko.

Totoo naman 'yon. Kung 'yung mga pinapagawa n'ya lang naman ang pag-uusapan, hindi ako gaanong nahihirapan sa mga 'yon... mas nahihirapan ako sa tuwing nakikita ko silang dalawa ni Thalia na magkasama. Mas masakit at mas mabigat ang puso ko kaysa sa katawan ko.

Napabuga na lang ako ng hangin nang makasakay sa tricycle. Napapikit ako nang mariin at napahawak sa sentido ko... Medyo nahihilo nga talaga ako. Dahil siguro nawala sa isip ko ang magpalit agad ng damit kahapon.

“Ma'am Naths. Good morning!” bati sa akin nina Mira.

Ngumiti ako sa kanila at tumango. “Good morning din,” sabi ko na lang.

Pinilit kong pasiglahin ang boses ko. Kapag napansin nilang may sakit ako, siguradong magsasabi sila kay Killian. Ang OA pa naman ng lalaking 'yon.

“Ma'am Naths, may sakit ka po ba?” tanong ng isang staff.

Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko. Ang talas talaga ng pakiramdam ng mga 'to... Hindi ko rin naman kasi masyadong maitago ang panghihina ko. Ayoko talaga ng nagkakasakit dahil ang bigat sa katawan. Ayoko ng pakiramdam na mahina ako.

Pumasok na ako sa elevator para magtungo sa 6th floor. Napabuga ako ng hangin at napahawak sa sentido ko. Ang bigat na talaga ng katawan ko. Buti na lang walang inuutos si Ashteroh ngayong araw. Ang sakit talaga ng ulo ko, siguro iidlip muna ako saglit.

“May sakit ka 'no?”

“Ay kabayong pating!” Napapitlag ako sa gulat nang biglang may magsalita sa likod ko.

Agad akong lumingon doon at gano'n na lang ang gulat ko nang makita si Killian na nakapamulsa habang seryosong nakatingin sa akin. Napalunok na lang ako saka alanganing ngumiti sa kanya.

“Ahm... h-hindi naman. Keri naman haha,” sabi ko saka pilit na tumawa.

Napailing na lang si Killian saka bigla na lang akong inakbayan. Bumukas ang elevator nang nasa 6th floor na kami pero agad namang pinindot ni Killian ang top floor. Nagtatakang napatingin ako sa kanya.

“Magpahinga ka sa office ko. Alam kong matigas ang ulo mo at hindi ka uuwi. Kahit saglit lang matulog ka muna. Mukha kang zombie,” sabi n'ya nang sumara na ang elevator.

Hindi na lang ako nagsalita dahil wala rin naman akong kawala sa akbay n'ya. Napabuntonghininga na lang ako saka tumango.

Agad n'ya 'kong hinila papunta sa office n'ya nang makarating kami sa top floor. Pinaupo n'ya ako sa couch saka inayos ang unan doon. Napakurap na lang ako nang basta n'ya akong pinahiga.

“Tingnan nga natin.” Hinawakan n'ya ang noo ko. “Tsk, ang init mo, oh. Um-absent ka na nga lang muna. Importante ang trabaho pero mas importante ang kalusugan mo,” tila nanenermong sabi n'ya saka umupo sa mini table.

“Okay lang naman ako. Mawawala rin 'to bukas. Alam mo namang hindi ako nagkakasakit nang malala 'no,” sabi ko na lang saka tinawanan siya.

“H'wag kang tumawa tawa riyan. Akala ko ba hindi ka pinapahirapan ni Ashteroh Alexeev? Ayan na nga, oh. Nagkasakit ka pa dahil sa kagaguhan n'ya,” naiinis na sabi n'ya saka napaismid.