36

172 2 0
                                    


"Take care hm?"


Gaviniel said to me when he kissed my forehead after when we're already stopped in front of the headquarter. Hindi na kasi siya pwede na sumama pa sakin sa loob kaya naman ayon at dito na lang kami magpapaalam sa isa't-isa.



"I will love!" Sabi ko naman at mabilis na yumakap sa kanya. Tumingin ako sa relo ko at doon ko nakita na may ilang minuto pa naman din bago na tuluyan umalis ang eroplano. So I considered this already as our permanent goodbye for each other.




When the time has already come. Doon lang rin ako lumayo at humiwalay sa kanyang yakap. Pagkatapos ay mabilis ko ng kinuha at itinaas ang hawakan ng luggage ko bago ako tuluyan na maglakad ulit para lumapit na sa mga bagong makakasama ko on my career as a Flight Attendant or cabin crew.




Sa una pinakita ko na tahimik muna ako habang inaantay namin ang service namin na dumating. Up until we reached the terminal where the airplane awaits us already.



"Ms. Velasco right?" Our purser asked on me when she saw me.


"Yes Ma'am!" Nakangiti na sabi ko sa kanya.



"Goodluck to your first flight for today." Bati niya sakin sabay taas niya sa isang kamay niya para gawin iyong kamao. "Fighting!"


"Fighting!"


Hindi nagtagal ay pumunta na rin kaagad kami sa gitna ng hallway para magsimulang i-demonstrate ang mga safety procedures to ensure the safety of our passengers. Sunod niyon ay pumunta na ko sa galley to prepare some foods also for them.



Aside from the fact that we're not allowed to used our phones, I decided to turned it off muna rin. Siguro bubuksan ko na lang rin iyon once na nakarating na kami sa lugar na pupuntahan namin which is Paris. That took it up for about 15 hours and 45 minutes.


"Excuse me?" Napahinto kaagad ako sa pagtutulak ng cart at mabilis na napalingon sa passenger na lalaki. "Do you have a coffee?"



"Yes sir! But let me know it first the flavor."

"Do you have a cuppucino?"

"Yes sir we have!"

"Okay then, can you give us a cup of two."

"Okay sir. But aside from that? There still you wanted to add?"


Tumingin lang siya sakin at hindi kaagad ganon na nakapagsalita. So I raised my brows because of the way he looks at me. Ayoko magtaray dahil nasa trabaho ako so I still decided to being patient.



"You." Biglang sabi niya! Dahan dahan niya na pinagapang ang paningin niya pababa sa katawan ko the reason why I already looked away letting a heavy sighed. Hindi ko inakala na magiging ganito pala ang magiging kalalabasan ng unang sabak ko sa trabaho. "So can I know your number?"



Ibinalik ko ang paningin ko sa kanya bago ko siya bahagyang binigyan ng pekeng ngiti. Napansin ko na wala naman din kasi ang purser namin kaya malaya ako gawin ang gusto ko ng saglitan. "Sorry sir! But I already had a boyfriend."



I was about to walked passed by him after that when I heard someone's voice around behind of me. Nang lingunin ko, it was my co worker. I did not saw her already earlier so I startled a bit to her presence. She did not looking at me instead, she looked straight to the guy that I've been talking about for about a few seconds.



Hindi ko man lang siya nakita na magsalita but why do I feel like they're already know each other? Or maybe I was only the one here who creates some scenarios? Bigla ko kasi napansin rin kaagad ang pagbabago ng awra ng mukha nung lalaki compare sa kanina. He looks like he saw his long enemy.



The Odious Doxy (Flight Attendant Series #3)Where stories live. Discover now