PROLOGUE

3.5K 33 5
                                    


Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales or incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

this story contains spoilers from series #1 & #2


***


"Samantha where do you think you're going huh?"

I was about to run aggressively because I don't want to leave again by the plane this time. I chose to do this all the time because I want to moved on already to him after what happened to us. I deep sighed and I turned my head to the demon girl. 

"what is it again Stephanie? you know what I'm in a hurry!" I said while irritated.

nakakairita kasi siya sa totoo lang. Tinawag tawag niya ako tapos hindi naman pala siya magsasalita. How pathetic this girl! Dahil sa tagal niyang hindi nagsasalita ay hindi ko na napigilang irapan pa siya at kamutin ang noo ko.

she furrowed her eyebrows on me and after that he walked towards on me giving a devilish smile. So that I looked my eyes away from her.

"are you still loved him? even though you he leaves you?"

"what the fuck is that question Stephanie?" Sarkastiko ako na tumawa at tinaas ang gilid ng labi ko bago ko ibinalik ang paningin sa kanya. "why would I still loved him? Isa pa, ano bang pakialam mo?" hindi ko na inantay pa na magsalita siyang muli at agad ko ng hinatak ang bagahe ko.

ano bang akala niya? na mahal ko pa yung lalaki na yon? na bigla na lang akong iniwan sa ere? as if I care to him anymore. Napailing na lang ako hanggang sa marating ko ang sasakyan. Sa compartment ko na nilagay ang bagahe ko since ayoko ng masikip habang nagmamaneho. Nang tignan ko ang oras, doon ko lang rin napagtanto na sobrang aga pa pala to go in the airport pero mas okay na din para hindi ako ma rush.


sa hindi katagalan na pagmamaneho ko ay nakaramdam din agad ako ng gutom. Doon ko lang din naalala na hindi pa nga pala ako nakakapag almusal kaya ganon na lang din kaagad ang pasasalamat ko ng may makita ako na convenience store. Pagpasok ay agad akong dumaretso sa bread area para tignan kung may mga tinapay but sad to say iilan na lang ang mga naroon. Nang mapagtanto ko na wala din doon ang favorite bread ko lumipat na ako sa cafeteria which is katabi lang para doon hanapin ang tinapay na gusto ko.


"good morning what's your order Miss?" masiglang bati sa'kin ng babae sa kahera. Kung titignan o huhulaan man ang edad niya I think she's in her twenties. But she's great nakaka good vibes ang energy niya pakiramdam ko tuloy nawala na yung pagka badtrip ko kay Stephanie.

I greatly replied a smile on her when our eyes met. Nilabas ko ang card ko at saka iyon inabot sa kanya.

"good morning too! can I order one espresso and ensaymada?"

"okay but what's your name po muna Miss?"

"for what?" nagtataka na tanong ko matapos niyang maibalik sakin ang credit card ko.

"kailangan po kasi ilagay para po tatawagin ka na lang p-" she didn't done what she's saying because I already cut her off.

"Samantha. My name is Samantha." I said it in formal.

she smile at me after that and she gestured me to have a seat first in some spot that are empty. So that I find some space but then, yung bakante lang ay yung doon sa pinaka gitna. Hindi naman na ako nagreklamo pa dahil mas nakikita at nababantayan ko sa pwesto ko ang sasakyan ko.


nang wala pa ang order ko I picked out my phone into my pocket. Nag scroll scroll muna ako para malibang. Lahat kinalkal ko ultimo videos at photos ko na nasa gallery iniisa isa ko ang mga iyon mula sa pictures namin nila Bea. But then sa kaka slides ko ng mga photos, the next picture came out was the picture of me and him. The boy I fell inlove the most. In the picture shows, he's the one who holding my phone while me was only looking at him while my both arms was on his waist. Both of us are smiling. Doon pa lang kitang kita na samin kung gaano kami kasayang dalawa.


umayos ako ng upo at sandali na lumingon sa labas habang nakapangalumbaba. Doon ay nagsimulang maglayag ang isip ko. Doon ay inalala ko ng husto kung ano ang meron kaming dalawa noon. Doon ko rin sinubukan na tanungin ang sarili ko. Tanong na matagal ko na ring itinatanong sa sarili ko ngunit hanggang ngayon ay hindi ko alam kung ano ang tama at dapat na isagot.

mahal ko pa nga ba siya?

ganon na lang akong napalunok ng maisip nanaman ang tanong na iyon at wala sa huwisyong umiling iling at umayos ng upo.

"Miss Samantha!"

agad din akong natauhan ng marinig ko na tawagin ang pangalan ko kaya agad na akong tumayo at lumapit sa counter para kunin ang order ko. Ngunit ganon na lang din kaagad akong natigilan na kunin ang pagkain ko ng marinig ang sunod na pangalang binanggit ng kahera.

"Sir Gav!"

mas masiglang pagkakabanggit nito dahilan para dahan dahan ko na ilingon ang paningin ko. And there is he now beside on me. Wearing a simple maroon polo with a pair of black slacks. His polo was tucked inside on his slacks. He changed a lot even though his hair was beautifully arranged well. He looked more so professional.

pero ang tanong kailan pa siya nakauwi?


I asked myself like an idiot. Pero kaagad din akong natigilan sa naisip ko. Ano pa bang pakialam ko para alamin kung kailan siya nakabalik dito sa pinas? how pathetic I am. Bigla na lang din akong natawa ng sarkastiko dahil sa naisip ko na siya ring nakapagpatigil sakin at naging dahilan para manlaki ang mga mata ko. I also totally gulped when I saw his eyes lended on me!

I felt embarrassed that's why I already looked my eyes away from him and was about to take my food and coffee when I suddenly heard him talked.

"It's been a long time." he whispered before he get his food.

I was about to talk also to him but then, when I turned my head again, he was now with someone. His eyes also was now in his frapped not on me.

"you know her?" the other man asked him while his taking a straw to put it on his frapped. Pagkatapos ay pinabalik balik niya ang paningin samin halatang curious na curious.

"yes I know her." he answered formal like he was on his job!

"well, who is she then?" pangungulit pa nito halata din sa tono niya na nang aasar siya.

nang matapos niyang kumuha ng sarili niya na straw, he looked his eyes to the man who was with him. So that I already walking away from the both of them. Ngunit hindi pa man ako ganon na nakakalayo ay narinig ko nanaman siyang magsalita.

"she was my past." he calmly said. When I already turned my head back on him, he's  now straight looking at me.

The Odious Doxy (Flight Attendant Series #3)Where stories live. Discover now