UNFINISHED SYMPHONY (Hiatus)

Expect the UNexpected.

UNFINISHED SYMPHONY
©Anneriche

SERIES NO. 3

EXPECTED the UNEXPECTED

Nakauwi na 'ko sa exclusive village namin...Gaya pa rin nang dating gawi... Sakay nang pedicab...

I know it's hard hindi gaya ng nakasanayan kong kotse..

Though after 1 year Just Kidding!!.. 10 minutes ... Para kasing karo ng patay 'to sa bagal eh.. Sumakay naman ako sa Toyota Vios na kulay black na nakapark at talagang hinihintay ang pagdating ko.. Grabe ang bagal ng takbo.. Lagot daw kasi sila kay Dad kapag naaksidente kami... Imagine noong sumakay ako sa kotse pinagtitinginan kami ng mga tao sa highway parang mga amuse na amuse at ngayon lang nakakita ng taong sumasakay sa kotse, how pathetic!

After nang 5 minutes... sa Tamarraw Fx naman na naghihintay sa may parking sa isang mall... Napakatagal na nga ng traffic ang bagal bagal pa! Halos utusan ko na rin ang driver na paliparin pero na kay Dad ang loyalty ng mga driver na 'to, siya kasi ang nagbabayad..

After 5 minutes sa Mercedes benz na blue naman na nagmamadali dahil parang natagalan yata kami.. 120 KPH an takbo nito kanina at nung makita ako na nakasakay sa Fx ay huminto para pasakayin ako. And for God sake, napakabagal rin... parang pagong!!

"I'm tired! Pakibilis, manong" Sabi ko.

"60KPH na po ang takbo natin, Ma'am Hany.." pangangatwiran niya na hindi bumenta sa akin.

"So?" nagtaas ako ng kilay. Ewan ko kung bakit highblood na naman ako, siguro ay dahil sa mga nangyari kanina.

"Hanggang 60KPH lang po ang limit na ibinigay ni Sir kapag nakasakay na kayo.." That sink to me. Kaya pala.. Si Dad pala, napakaprotective. AKO na nga lang pala ang nag-iisang Tagapagmana ng HARRISON GROUP OF COMPANIES.

Malapit na kami at isang kilometro na lang nang mamataan kami ng Porsche' sa may gilid ng daan at dahil nahihilo na 'ko kakalipat sa iba't-ibang mga sasakyan.... Sumakay na agad ako at dun na 'ko nakatulog...

After an hour...

"Ma'am, nandito na po tayo..."

" hmmm... " Pagkontra ko sa panggigising ni Butler Yuri na driver ng porsche' ko.

"Ma'am, nasa mansion na po tayo..."

"hmmm... In tired, get lost I'm sleepy.." wala sa wisyo kong sabi habang nakapikit pa.

"hmmm..."

"Ma'am... iiwan ko na po kayo rito sa kotse...  hindi ko na po kayo gigisingin..." nanginginig niyang sabi.

After 30 minutes of sleeping...

"Butler Yuri, where are we?" nakahiga pa rin ako at nag-iinat-inat pa... with matching yawning at stretching.

"Butler... Butler..." sigaw ko.

Pagtayo ko ...

"Aray!!.." ang OA ko kasi nasa kotse nga ako di ba, so for sure namauumpog ako kapag tumayo ako... mauuntog ako.

"hmmm..."  wala na pala siya...

Siguro natakot na siyang gisingin ako simula nung ....

FLASHBACK:

"Ma'am, gising na po nandito na tayo.."

"hmmm..."

"Ma'am, nandito na po tayo..."
Niyugyog niya ako ng konte..

" hmmm..."

"Ma'am??"

"H-hhoooww there you... bakit mo 'ko ginising , sinong nagsabi sa'yo na pwede mo 'kong gisingin kapag natutulog ako... alam mo bang hindi ako nagagalit kahit maubusan ako nang favorite 'kong chocolate cake sa ref (anong konek?)... Wag lang akong gigisinginnn!!!" umabot yata hanggang dun sa kabilang street yung sigaw ko na sobrang ikinatakot sa 'kin si Butler Yuri kaya hindi niya na 'ko ginigising kapag nakakatulog ako sa kotse simula nung pangyayaring 'yun...