UNFINISHED SYMPHONY (Hiatus)

I am a WRITER, a MUSICIAN and a FAITHFUL LOVER

UNFINISHED SYMPHONY
©Anneriche

SERIES NO. 4

I am a WRITER, a MUSICIAN and a FAITHFUL LOVER

Mystery Point Of View

Ladies are unpredictable! Parang ngayon lang mga nakakita ng gwapong lalaki kaya hindi ko napigilang mapangiti. But that girl in the school kanina, she's a kind of weird. Absent-mindedly, because of her  I miss my soul, my life and my dear.... Christine..

It was two-three years ago when she left me. She said that she never love me any more but I'm not convince. I know it's not real but the truth knocks... She'd left me.. She broke up with me in a phone call dated: May 26.. 10:16 a.m..... I can't forget this day, even the hour... I can't even delete her last text messages.. It seems to be the last until now... That really hurts..

Kaya I decided to finish my last sem in U.S para na rin kalimutan siya, pero sa tingin ko ay hindi na iyon mangyayari pa kaya bumalik na ako agad pero tinapos ko na lang muna ang first sem doon...

Few days before the last semester here in the Philippines, pumunta ako sa park na paborito ni Christine. Namiss ko tuloy lalo siya. Alam ko na mayaman siya at matalino. Pero kahit ganoon napakadown to earth niya.

Isa rin akong nerd dati.

Nakablack eye glass.

Nagsosolo.

Walang kaibigan.

Walang karamay.

Pero nung dumating siya she lighten up my world. Corni man kung iisipin pero totoong ganyan ang naramdaman ko nung araw na 'yun.

Pa'no ko nga ba siya nakilala?

Mahaba habang kwentuhan yata 'to..

Pero bago naman nagkaroon ng close relationships, 'di ba nagdaraan muna sa friendship??..

Pumasok ako sa isang room sa Christine Harrison Building at umupo saglit sa isang armchair doon.

"Ano naman 'tung nakasulat sa desk na to?" Nakakita kasi ako ng mga equation na nakasulat sa desk ko... Sensya na psycho at nagsasalita ng walang kausap ang mga characters ng istoryang ito, dahil psychotic din si Author.

So the next thing I did was ang sagutan iyon, ewan ko kung anong pumasok sa utak ako at sinagutan ko yun kahit alam kong bawal ang vandalism dito sa school.

The next day, natulala ako nung nawala na yung vandal sa chair na yun pati yung answer na inukit ko. Pero paglabas ko buksan ko na sana yung pinto palabas nung makita ko sa pinto ang isa pang equation, this time mas mahirap na dahil Calculus.

Sinagutan ko naman agad at lumabas na ng room. Paglabas ko ng room na yun. Nakita ko sa corridor ang isang B.S. Math student. Base sa uniform niyang black skirt at white long sleeves.. She's crying ewan ko kung bakit kaya nilapitan ko.

Nashock ako dahil sa ganda niya pero ang mas ikinagulat ko ay nang yakapin niya 'ko.
Siya si Ms. Perfect... Ang campus beauty queen..

THEN THE NEXT THING SHE SAID WAS:

"Thank you, He answered my prayers. Thank you for answering those equation. My fate" napanganga ako sa mga sinabi niya. Hindi kaya nagkakamali lang siya at kailangan niya na nang salamin?

"What did you just called me?" Medyo nabingi ako dun ahh.. baka nagkakamali lang ako.

"I call you my fate. Because I insist to myself that who ever can answer those equation correctly and with braveness and confidence he's the one destinied for me" I was in gape again. Nakakatanga lang 'yung mga sinabi niya..