Escaping Hell (Dark series book 2)

CHAPTER 4

Enjoy reading, Honeys.

NANG magising ang dalaga ay puting kisame at kapaligiran ang bumungad sa kaniya. Nasa langit na ba siya? Patay na ba siya?

"Doc! Gising na po siya."

Ang baritonong boses na iyon ang pumukaw sa kaniya. Mabilis niyang inilibot ang paningin at halos mapamura siya nang manuot sa ilong niya ang amoy ng gamot, ang isang kamay niya ay may nakatusok na IV.

Hindi nagtagal ay may doktor na sumuri sa kaniya. Wala siyang sinabi habang sinusuri ng doctor  ang mata at ang iba pang parte ng katawan niya.
Pagkatapos ay kinausap nito ang binata.
Wala na siyang pinakinggan sa mga sinasabi ng doktor.

Bakit hindi pa siya namatay? Why god won't let her die? Gusto na niyang magpahinga sa lahat. Gusto na niyang takasan ang mundong puro sakit lang ang ibinigay sa kaniya.

"Kumusta ka?"

Nanigas siya sa pagkakahiga nang marinig niya ang boses ng binata. Hindi niya alam kung sasabihin ba niya ang lahat ng hinaing niya sa buhay o sabihin ang madalas niyang linya...

"I'm fine." Ngumiti siya rito kahit ang puso niya ay durog na durog na. It's not her heart who is broken, its her soul.

"Don't lie!" Matigas nitong sambit na ikanalunok niya ng matunog.

Halata bang nagsisinungaling siya? Pero ni minsan ay wala pang nakapunang nagsisinungaling siya. Its only him. Its only Atty. Deandree Hayward.

"Ayos lang talaga ako." Giit pa niya at mas lalong ngumiti ng matamis rito.

"Will you please! Stop that fake smile of yours. Nakaka-irita." Napipikon nitong saad.

Mabilis na nabura ang ngiti niya sa labi. She became emotionless. No use of lying in front of this man. Hindi naman pala niya ito napapaniwala.
She guesse, she's not that pro when it comes to pretention.

Humarap siya sa binata habang walang emosyon sa mga mata niya.

"I can help you." Seryosong saad nito habang matiim na nakatitig sa mga mata niya.

Siya ang unang nagbaba ng tingin dahil hindi niya kayang talagalan ang mga titig nito.

"Why?" Walang buhay niyang tanong rito habang nakatingin sa kawalan.

"Kasi iyon ang kailangan mo." He said in a matter of fact tone.

"I can't trust you." Pag-amin niya rito. Habang nakatingin parin sa kawalan.

"Look at me, and say that infront of my face." Anito.

Bumuntong hininga siya bago sinunod ang sinabi nito. "I... i.. " Hindi niya matapos-tapos ang sasabihin habang nakatitig sa mga mata nitong nangungusap.
She can see gentleness and vulnerability in his eyes. Pakiramdam niya ay mababasag niya ang binata sa susunod niyang sasabihin dito.

"What?" Bulong nito at halos kapusin siya ng hininga nang tumama ang mabango nitong hininga sa mukha niya.

"How can i trust you?" Tanong niya dahil litong-lito narin siya sa mga nararamdaman niya.

How can she trust someone again? How can she trust someone she just met? 

"Just let me help you." He said while smiling reassuringly.

"You'll probably disgust when i tell you what happened to my life." Sambit niya.

"Affraid that i might judge you?" He asked.

"Yeah, I'am." Amin niya rito.

"Hindi kita pipiliting pagkatiwalaan ako, pero kung sakaling nakakaramdam ka ng kagustuhang magpakamatay ay lumapit ka lang sa akin." Anito.