Escaping Hell (Dark series book 2)

CHAPTER 13

Enjoy Reading, Honeys.

TIFFANY don't know how to react. She was overwhelmed at the attention she recieved yesterday.

She didn't expect that, that someone will going to spoiled her. Someone will going to tied her hair again, someone will put make up on her face again. She can't help not to be sentimental. It's been how many years since someone comb her hair.

Hinayaan niya ang mga luhang malaglag habang nakatingala siya sa kalangitan na punung-puno ng mga bituin.
Umihip ang malamyos na hanging panggabi dahilan para tangayin nito ang ilang hibla ng buhok niya.

"I miss you, mom and dad." Ngumiti siya sa kalangitan.
"Salamat po at lagi niyo parin akong ginagabayan." Magmula nang mamatay ang mga magulang niya ay hindi niya magawang magpasalamat sa mga ito pero ngayon ay nagawa na niya.

Napalingon siya sa kabila nang maramdamang tinabihan siya ng binata. Nakatalikod ito sa railings ng terrace, nakapatong ang dalawang siko habang nakatingin sa kaniya, siya naman ay nakaharap sa railings at nakapatong ang siko rito.

Mabilis niyang tinuyo ang mga luha.
"Bakit ka nandito?"  Naitanong niya dahil hindi niya alam ang sasabihin dito. Ilang minuto ulit siyang tinitigan ng binata. Naiilang na nag-iwas siya ng tingin.

"Namimiss mo na sila?" Kapagkuwan ay tanong nito sa kaniya.

Tumingala siyang muli sa kalangitan. "Sobra" Pag-amin niya rito.
Wala namang araw na hindi niya namimiss ang mga magulang. Walang lumipas na oras na nakalimutan niya ang mga magulang.

"Just always remember that they love you so much." Ani ng binata at magaan siya nitong nginitian.

"Yeah. They love me so much that they are willing to sacrifice their life for me." Napangiti siya ng mapait.
Huminga siya ng malalim at tinitigan muli ang mga butuin. Masyadong masakit sa lalamunan ang pagpipigil ng mga luha.

But somehow the glistening stars made her serene.
Napakaganda ng kalangaitan.

Ilang minuto muna silang tumambay sa teresa hanggang sa ayain na siya ng binatang pumasok na sa loob. Ramdam narin niya ang lamig sa labas.

Katulad ng lagi nilang ginagawa. Natulog siya sa kama habang ito ay pinagkasiya ang sarili sa sofa.
Bago niya ipinikit ang mga mata ay tinitigan muna niya sa malayuan ang binatang nakapikit na ang mga mata.

Thank yous are not enough words how grateful she is to Deandree.

KINABUKASAN ay bumangon siya na kahit papaano ay magaan ang pakiramdam niya.
Kailan nga ba iyong huling taong gumising siyang may mga ngiti na kaagad sa mga labi niya? Matagal na ni-hindi niya na maalala kung kailan iyon.

Nagtungo siya sa banyo at ginawa ang morning routine niya. Pagkatapos ay bumaba na siya para naman kahit papaano ay matulungan niya ang binata sa Almusal nila. Lagi na lang kasi ito ang gumigising ng maaga para ipagluto ang almusal nila. Nahihiya narin siya dahil doon.

Habang papa-lapit sa kusina ay nangunot ang noo niya dahil sa ingay na nanggagaling doon.

"Mom, stop it. Sobrang dami na niyan, baka mamaya hindi kainin ni Tiffany iyan."

Rinig niyang sabi ni Deandree. Kakaibang pakiramdam ang lumukob sa kaniya nang marinig ang boses nitong binanggit ang pangalan niya.

"Tigilan mo ako kung ayaw mong palayasin kita rito!"
Parang nagbabanta naman ang narinig niya mula sa mommy nito.

Hindi na niya magawang pigilan ang sarili kaya naman tuluyan na siyang pumasok sa kusina.

Napatanga siya sa naabutan. Nakatalikod si Deandree sa gasul na parang hinaharangan nito iyon at sa harap naman nito ang inang nakapa-mewang pa.