The Unbreakable Glass (Costillano #4)

Kabanata 21 (Unedited)

“W-What are you doing here?” Hindi ko napigilan ang panginginig ng aking mga labi sa hindi ko maitagong takot na namuo sa aking sistema.
    
     Napatras ako nang bigla siyang tumayo sa kaniyang kinauupuan para sana lapitan ako, ngunit bago pa niya iyon magawa ay mabilis ko nang nahablot ang maliit na vase na nakapa ko sa aking gilid at akmang ibabato iyon sa kaniya.

“You fucking stay away from me, Morthon!” I screamed as my eyes began to fulfill with anger, although my knees were beginning to tremble just by his prescence. Pero hindi, hindi ako puwedeng matakot sa kaniya ngayon!

“Woah." Itinaas niya ang dalawang kamay sa ere, may pagkamangha sa kaniyang mukha habang naroon pa rin ang malademonyo niyang ngisi sa labi. “I’m wounded, sweatheart. You should at least greet me you know. We haven't seen each other for more than two years.”

     Nanggitgit ang mga ngipin ko sa kaniya at hindi na napigilan ang sarili na ibato sa kaniya ang hawak kong vase, but then as I expected, he managed to avoid it.

“Hey! I’m just here to talk!”

“Talk to your fucking dick, Morthon!”

“Oh, you missed my dick?” nakangisi niyang tanong na labis na nagpaangat ng lahat ng dugo ko sa katawan.

“Fuck you!”

“Fuck, I’d be fucking willing, sweatheart—”

“You shut up! Wala na tayo kaya h'wag mo akong tatawaging gan'yan!”

“What?” I cursed underneath my breath after realizing that he couldn't understand the last languange that I said. Nanlilisik ang mga mata ko siyang tiningnan nang nagsimula siyang umikot sa paligid habang nakataas pa rin ang dalawang kamay. “Easy, okay?”

“What do you want?”

     Nagpatuloy siya sa pag-ikot hanggang sa naramdaman ko ang presensiya niya sa aking likuran. I gulped upon him tracing the strands of my hair and placed it on the right side of my neck. Gusto ko siyang suntukin, ngunit alam kong walang patutunguhan kung pisikal kaming magsasakitang dalawa. Now this is the damn reason why me and Ferisha chose to live outside of the capital. Alam ko na naman na darating ang panahon na makikita niya kung saan kami nagtatago ni Ferisha, at natagpuan niya na nga.

“Come on, sweatheart. You know why I’m here. Don't you miss me?” Nanindig ang mga balahibo ko sa paraan ng pagbulong niya hanggang sa naramdaman ko na lang ang paggapang ng kaniyang kamay sa aking tagiliran.

     Shock with his sudden move when he slightly bit my ear, I turned around and immediately threw a hard punch on his face. Pumutok ang gilid ng kaniyang labi at napaatras sa ginawa ko ngunit hindi siya natumba.

     My fist were still clencheng tightly when a sarcastic laugh escaped from his lips. “Such a bad, bad, bad girl, Nis.”

“Quit playing games, Morthon. Because if you’re thinking that I was the same girl you could still play with, you're damn wrong.”

     Naging seryoso ang kaniyang mukha at ilang sandali akong tinitigan. He was silent for a couple of seconds, until I noticed his eyes landed on my breast.

“Yeah, you're not that girl anymore. Seems like they became more bigger now.” Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya at wala sa sariling napababa ng tingin sa aking dibdib.

     Napapikit na lang ako nang mariin at hindi alam kung maiinis ba ako sa sinabi niya o mas tamang sakalin ko na lang siya ngayon hanggang sa mawalan siya ng hininga.

“Sweatheart.” I gritted my teeth and furiously looked up at him while he's still looking on my breast. Nakita ko ang pagmamakaawa sa kaniyang mga mata habang nakatingin sa akin, ngunit mas lalo lang akong nanggitgit sa galit sa mga sumunod niyang sinabi, “fuck, I missed my babies.”