Kabanata 27 (Unedited)

4.2K 126 13
                                    


“I’ll be going home late. I suggest for you not to wait for me.” I watched Zideon stood up from his seat not bothering to look at me while I’m still sitting on a chair, finishing my breakfast. 

     Natutop ko na lang ang aking bibig nang ni hindi niya man lang ako tinapunan ng tingin. He came to me and kissed my head before he easily walked away. He’s acting cold since last night, although he never ask me about anything, but I could feel it, something changed. Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung nakausap niya si Morthon kahapon sa cell phone kaya naging ganito ang pagtrato niya sa akin. I tried to contact Morthon’s number last night, but it was already out of coverage.

     Ilang beses ko iyong ginawa ngunit hindi ko na talaga siya matawagan. 

     Gusto kong kausapin si Zideon at ipaliwanag sa kaniya iyong tawag na naubutan niya kahapon, ngunit sa tuwing binabalak kong gawin ay umuurong lang aking sikmura. I should be happy because he didn’t bother to ask me anything, but then his cold treatment is killing me. Ilang beses ko nang inisip kung ano ang mga posibleng sinabi sa kaniya ni Morthon sakaling nagkausap nila, at kung nakausap nga niya bakit hindi niya ako kinokompronta? Bakit hindi siya nagtatanong?

    That day I decided to attend the work that I left for days on the front desk. Gladly, no one tried to replace my position and the manager didn’t fire me. Hindi ko alam kung dahil ba sa girlfriend ako ng anak ng marketing officer, o sadyang hindi lang nila ako gustong tanggalin.

    Mabigat ang pakiramdam ko sa buong maghapon lalo pa’t ni ilang mensahe ay wala akong natanggap kay Zideon. I did my job the whole day until five in the afternoon came for me to leave the place. Papatungo pa lang ako sa locker area para makapagpalit ng damit

    nang bigling tumunog ang cell phone ko. Tumalon ang puso ko sa saya na kinuha iyon sa pag-aakalang si Zideon ang tumawag, ngunit nadismaya lang ako nang mula iyon sa hindi kilalang numero.

    Confused who might be the caller, I chose to answer the call.

“Hey, sweetheart.”

     Kaagad na nagpanting ang mga tainga ko matapos marinig ang pamilyar na boses na iyon at nanggitgit na lang ang mga ngipin sa sobrang pagpipigil na maibato ko ang hawak.

“Hayop ka. Ano’ng sinabi mo kay Zideon kahapon?”

“Wait, wait.  Do I need to get a translator? Oh, your friend Lyla might be—”

What the hell did you tell to Zideon!?” sigaw ko nang sumabog ako nang tuluyan sa inis nang isang mahinang halakhak ang narinig ko sa kabilang linya.

“Why? Does he broke up with you already? Was it my fault that you’ve been so careless that you’ve forgot to turn off the call?”

Damn you, Morthon!”

What else do you think that I did? I’ve only told him the things you supposed to be the one to tell. Never thought that you wouldn’t want me to introduce me to your loving boyfriend. How rude, sweatheart.

     Napahigpit ang hawak ko sa cell phone kasunod ng pagbigat ng aking hininga. “Don’t push my buttons, Morthon. I’m warning you.”

“Am I should be the one who has the rights to tell you that? Forgot already? I have given you a week to decide, Alanis. And now, you already have three days left. Don’t wait me that much, sweat heart. I might lose my patience.” Magsasalita pa lang ako nang bigla niya akong binabaan ng tawag.

The Unbreakable Glass (Costillano #4)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ