Falling (Completed)

Chapter 6

(Zawgyi)

"အား... ပင္ပန္းလိုက္တာ...!!!"

မနက္ေဆး႐ံုကိုေရာက္ကတည္းက ၾကည့္လိုက္ရတဲ့လူနာေတြမနည္းမေနာပဲ...။ အကူဆရာဝန္ေတြ ထပ္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တမနက္လံုးပင္ပန္းခဲ့သမွ် ခုမွနားရဖို႔ျဖစ္လာတယ္...။

ခဏေလာက္နားမယ္စဥ္းစားတုန္းရိွေသး ဗိုက္ကအခ်က္ျပလာတာေၾကာင့္ စားပြဲေပၚကနာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႔လည္၂နာရီထိုးလုနီးေနျပီ...။ ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွေတာ့ ဒီဗိုက္ကမဆာပဲေနႏိုင္႐ိုးလား...။

ထိုင္ေနလို႔လည္း ဗိုက္မျပည့္တဲ့အတူတူ ဝတ္ထားတဲ့ဂ်ဳတီကုတ္ကိုခြၽတ္ကာ ေန႔လည္စာသြားစားဖို႔ ျပင္ရေတာ့တယ္...။

"Dr. Min ကြၽန္ေတာ္ေန႔လည္စာသြားစားဦးမယ္"

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဆရာဝန္ကိုလည္း မွာရေသးတယ္...။ သူကေတာ့ အေစာေလးကမွေရာက္လာတာေၾကာင့္ အရမ္းႀကီးပင္ပန္းေနတဲ့ပံု မေပါက္ေသးေပ...။

"သြားေလ Dr. Kim ရယ္.. ေနာက္ေတာင္က်ေနၿပီ... လူနာေတြလာရင္ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ထားလိုက္မယ္"

သေဘာလည္းေကာင္းတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္က အသာတၾကည္ပါပဲ...။ ထို႔ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႔အျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္စဥ္ တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ နပ္စ္တစ္ေယာက္ဝင္လာေလတယ္...။

"Dr. Kim ဧည့္သည္တစ္ေယာက္က ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့"

"ဟာဗ်ာ...!!"

လူနာကိစၥဆိုရင္မွ Dr. Min ကိုလႊဲထားလို႔ရဦးမယ္...။ အခုဟာက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ဖို႔လာတဲ့ ဧည့္သည္ဆိုေတာ့ ထြက္မေတြ႕လို႔ကိုမရေတာ့...။

"ခုပဲလာခဲ့လိုက္မယ္လို႔..."

ေျပာတာကေနာက္က်ေသး ခ်က္ခ်င္းပဲအျပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ Dr. Min က ေခါင္းတခါခါနဲ႔ရယ္ေမာေနေလရဲ႕...။ ဘယ့္ႏွယ့္ဗ်ာ ခုခ်ိန္ႀကီးမွဘာလို႔ဧည့္သည္က လာရတာလဲ...။ ဘာမွအေရးမႀကီးတဲ့ကိစၥဆိုလို႔ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေျပာပစ္ဦးမွာ...။

"ေရာက္လာၿပီလား ေဒါက္တာ...??"

ဧည့္ေတြ႕ခန္းမွာထိုင္ႏွင့္ေနတဲ့သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္တာနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ကာခရီးဦးႀကိဳျပဳတယ္...။ Jeon Junghyun ပါလား...။ ဟုတ္သားပဲ.. သူ႕အေမကဒီမွာေဆး႐ံုတက္ေနရတာေလ...။