အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်

စာစဥ္ ၂၁ (၁-၁၀)

စာစဥ္ ၂၁၊ အခန္း ၁။  ဒါဆို သူမ ၈ႏွစ္လုံးလုံးသေဘာက်ခဲ့တဲ့လူက သူေပါ့ေလ (1)

ေရခြက္ကိုကိုင္ရင္း ေခါင္းငိုက္စိုက္ကာ တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေနတဲ့ ခ်င္းက်ီအိုက္ကို ဂူယူရွန္းတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္
လုဘန္ခ်န္းကို ေခါင္းခါျပလိုက္ေတာ့
လုဘန္ခ်န္းက တစ္ေယာက္တည္း အျပင္ထြက္သြားသည္ ။

“၀ူေဟာင္ ဘာလို့ငါ့ကိုဒီလိုလုပ္တာလဲ ငါအထက္တန္းေက်ာင္းကိုသြားခဲ့တယ္ ေက်ာင္းက အရင္အတိုင္းပဲ သစ္ပင္ေပၚမွာ ေရးျခစ္ထားတဲ့နင့္လက္ေရးကလည္း အရင္အတိုင္းပဲ ငါတို့အမွတ္တရေတြရွိခဲ့တဲ့ေနရာေတြကိုငါေရာက္ခဲ့တယ္ အခုေတာ့ ငါခ်စ္ခဲ့တဲ့လူက ေသသြားၿပီ”

အတိတ္ကိုျပန္အစေဖာ္တဲ့ ရွု၀န္ႏူးစကားေတြေၾကာင့္ ၀ူေဟာင့္ရင္ထဲလည္း ဆို့နင့္စြာႏွင့္ ဘာစကားမွထြက္မလာခဲ့ ။

အျပင္မွာထိုင္ေနတဲ့ ခ်င္းက်ီအိုက္လည္း ေရခြက္ကို လက္ထဲက ခ်လိုက္ေတာ့ ဂူယူရွန္းက သူမ ခံစားရတာကိုသိသည့္ႏွယ္ ....

“အျပင္မွာလမ္းထြက္ေလၽွာက္ၾကမလား”

“ေကာင္းပါၿပီ...အေပၚ၀တ္အရင္သြားယူလိုက္ဦးမယ္”

အိပ္ခန္းထဲကိုလက္ညိဳးထိုးကာေျပာေတာ့ ဂူယူရွန္းကေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္ ...

ခ်င္းက်ီအိုက္အကၤ်ီယူၿပီးျပန္လာေတာ့
ဂူယူရွန္းက ဧည့္ခန္းထဲမွာမရွိေတာ့ ....
ရွု၀န္ႏူးအခန္းထဲက ငိုသံတို့ကေတာ့ ပိုတိုးကာထြက္လို့ေနဆဲ ....

ခ်င္းက်ီအိုက္လည္း ဖိနပ္အျမန္စီးကာ အိမ္ကထြက္လာေတာ့
ဂူယူရွန္းက ဓာတ္ေလွကားနားမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနေလရဲ့ ။

…

ဂူယူရွန္းတို့ တိုက္ခန္းေပၚက ဆင္းလာခဲ့ၾကေပမဲ့ လုဘန္ခ်န္းကိုအရိပ္ေတာင္မေတြ႕ ။

ေႏြဦးရာသီဆိုေပမဲ့ ညေနခင္းကေတာ့ ေလေအးတိုက္ေနဆဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ဂူယူရွန္း ကားေသာ့ထုတ္ကာ ကားကိုညႊန္ျပလိုက္ၿပီး….

“ကားေပၚမွာပဲထိုင္ေနၾကမလား”

“ဟုတ္ကဲ့”