အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်

စာစဥ္ ၂၈ (၂၁-၃၀)

စာစဥ္ ၂၈၊ အခန္း ၂၁။  ကိုယ္မင္းကိုျမတ္နိုးတယ္ (11)

လုဘန္ခ်န္း ၁၀ မိနစ္ေလာက္ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့သည္တိုင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္မလာေလတဲ့ ရွု၀န္ႏူးေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးသြားေခါက္လိုက္ေသာ္လည္း ရွု၀န္ႏူးကျပန္မထူးပါ ... ေရသံေတြပဲ ၾကားေနရတာေၾကာင့္ ထပ္ေစာင့္ေနလိုက္ၿပီး ခဏအၾကာမွာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းနား တိုးကပ္သြားလိုက္တဲ့အခါ ငိုသံသဲ့သဲ့ကိုၾကားလိုက္ရေတာ့သည္ ။

သူမ ငိုသံေၾကာင့္ လုဘန္ခ်န္း ႏွလုံးအိမ္ကိုတဆစ္ဆစ္နာက်င္ခဲ့ရၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕က နံရံမွာ မွီကာ ရပ္ေနခဲ့မိသည္ ....
မနက္ ၃ နာရီမွာေတာ့ ရွု၀န္ႏူးက ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္မို့ လုဘန္ခ်န္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ထရပ္ကာ ရွု၀န္ႏူးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ႏူးႏူး”

ေခၚေနသည္ကိုပင္ မၾကားသလို ေနေနသည့္ရွု၀န္ႏူးက ျပန္ထူးဖို့ စိတ္ကူးရွိပုံမေပၚပါ ။

“ႏူးႏူး”

လုဘန္ခ်န္း သူမ လက္တို့ကို ဆြဲလိုက္မိတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းပင္ဖယ္ခ်ပစ္လိုက္တဲ့ သူမက လုဘန္ခ်န္းကိုေတာ္ေတာ္ေလး စက္ဆုပ္ေနပုံပါပင္ ။

“ေကာင္းၿပီ ကိုယ္မင္းကိုမထိပါဘူး စကားေတာ့ေျပာရေအာင္ေနာ္ ...
ႏူးႏူး ကိုယ္တကယ္မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး ကိုယ္...ကိုယ္စိတ္လြတ္သြားခဲ့တာ ကိုယ့္အျပဳအမူအတြက္ကိုယ္တာ၀န္ယူပါ့မယ္”

တာ၀န္ယူမယ္ .. ။

“မလိုပါဘူး”

“ႏူးႏူးရယ္ မင္းအခုစိတ္ဆိုးေနမွာကို ကိုယ္သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာစဥ္းစားေပးပါဦး ကိုယ္မင္းအေပၚေကာင္းပါ့မယ္ ႏူးႏူး ... ကိုယ္မင္းကိုတကယ္သေဘာက်တာပါ ကိုယ္ေလ...”

“သေဘာက်တယ္”

ရယ္သံစြက္ကာေျပာလာေလတဲ့ ရွု၀န္ႏူး စကားတို့က ေအးတိေအးစက္ ။

“ကၽြန္မကို သေဘာက်လို့ ဒီလိုလုပ္ခဲ့တာလား ။
လုဘန္ခ်န္း တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်တယ္ဆိုတာ ဘာလဲသိလား ၀ူေဟာင္လည္း ကၽြန္မကို သေဘာက်ခဲ့တာပဲ ဒါေပမဲ့ ၁၀ ႏွစ္လုံးလုံး သူကၽြန္မကို မွဲ႕တစ္ေပါက္မစြန္းေစခဲ့ဘူး ဒါေပမဲ့ရွင္ကေတာ့ ....ရွင့္မွာ ကၽြန္မကိုသေဘာက်တယ္လို့ ေျပာပိုင္ခြင့္မရွိဘူး စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္တာ”