အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်

စာစဥ္ ၃ (၂၇-၃၀)

စာစဥ္ ၃၊ အခန္း ၂၇။ တျခားလူေတြ ဒုကၡေရာက္ေနရမဲ့အစား သူ ေသသြားတာက ပိုေကာင္းတယ္ (10)

ေတြးရင္းနဲ႔ ခ်င္းက်ီအိုက္ က်န္းခ်န္းခ်န္းကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သူမကလည္း ဖုန္းကို ႏွိပ္ရင္း ခ်င္းက်ီအိုက္ကို ၾကည့္ေနေလသည္ ။
က်န္းခ်န္းခ်န္း၏ မ်က္၀န္းထဲတြင္ ယုံၾကည္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ ဂုဏ္ယူေနတဲ့ အၾကည့္တို့က ေနရာအျပည့္ ယူထားလ်က္...။

က်န္းခ်န္းခ်န္းသည္ ဂူယူရွန္းက  သူမကို သေဘာမက်တာကို သိထားသည့္အျပင္ သူမ ဂူယူရွန္းကို ဖုန္းမေခၚခ်င္တာကိုလည္း သိထားသည္ ။
ဘယ္လိုပဲဆက္ျဖစ္ျဖစ္ သူမက အနိုင္ရမွာမို့ ဂုဏ္ယူေနမွာ
အေသအခ်ာ ။

သူမ ကားၾကဳံမရရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို ေတြးရင္း ႏွုတ္ခမ္းတို့ကို ဖိကိုက္ထားမိသည္ .. အိမ္ျပန္ဖို့ တကၠစီ ေခၚလိုက္လို့ ရတာပဲဟု ေတြးမိလိုက္ေတာ့မွ ခ်င္းက်ီအိုက္ နည္းနည္းေလး စိတ္သက္သာရာရမိသြားသည္ ...

“ယူရွန္းက လာမေခၚဘူးလို့ မေျပာပါဘူး သူ လမ္းမွာ ျဖစ္မယ္”

က်န္းခ်န္းခ်န္းက သူလိုခ်င္တာ ရသြားပုံပင္ .. ဒါေပမဲ့လည္း ဟန္ေဆာင္ၿပီး နားလည္သြားသေယာင္ေဆာင္ေနေသး၏ ...

သူမရဲ့ဖုန္းကို ျပန္သိမ္းလိုက္ၿပီး ဟန္ေဆာင္ေတာင္းပန္လိုက္ေသးသည္။

“အဲ့လိုလား ..ညီမက အစ္ကိုရွန္း လာမေခၚဘူး ထင္လိုက္တာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ အစ္မကူ..”

ခ်င္းက်ီအိုက္ ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္တို့ တြန႔္က်ိဳးေအာင္သာ ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာခဲ့ ...

သူမကို ဘယ္သူလာေခၚမွာလဲ ေမးခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ အျပဳံးတစ္ပြင့္ကို ႏွုတ္ခမ္းထက္ ပန္ဆင္ကာ ..
“အကို ဂူ လာေခၚမွာဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း အခုျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္”

“ဒါဆို ကၽြန္မလည္း ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္”

“ကၽြန္မေရာပဲ ဘိုင့္...”

တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ သူမကိုႏွုတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားၾကအၿပီး အခန္းထဲမွာ ခ်င္းက်ီအိုက္၊ က်န္းခ်န္းခ်န္း ၊  လင္ေရွာင္း နဲ႔ အမ်ိဳးသားကို ေစာင့္ေနသည့္ သူေဌးကေတာ္ လု  တို့သာ က်န္ေတာ့သည္ ....
သူတို့ေတြ က်န္ေနေသးတာေၾကာင့္ သူမ တကၠစီေခၚလို့ မျဖစ္တာမို့ ထိုင္ရင္း မဂၢဇင္း ဖတ္ေနလိုက္၏ ..