Tutku Oyunları +18

Yıldızlar kaydığında...

Panik her bir hücremi sarmışken, aklımda tek bir soru vardı; bu gerçekten bir rastlantı olabilir miydi?

Çok mu iyimserdim?

Abim hafif bir şaşkınlıkla bana döndü.

"Ah, öyle mi Cemre bundan hiç bahsetmemişti."

Neyse ki Kaan'ın ses tonunda ve bakışlarında yüklü onca imaya rağmen abim hiçbir yanlış anlam yüklememiş ve sadece benim açıklama yapmamı beklemişti.

Hafifçe gülümseyerek tedirginliğimi atmaya çalıştım.

"Evet, abiciğim bugün tanıştık Kaan beyle. Ozan bey ofisine çağırmıştı orada karşılaştık." diye açıklama yaptım.

Abimin tanıdık güven verici bakışları gücümü geri kazanmamı sağlarken kendimden beklemediğim rahat bir tavırla Kaan'a döndüm.

"Bugün parti sahibinin siz olduğunuzu bilmiyordum. Gerçekten muhteşem bir eviniz var." Dedim.

En azından eğer gerçekten bir şeylerin peşindeyse ve abimle beni sırf bu yüzden buraya davet ettiyse, istediği kozu ona vermeyi hiç düşünmüyordum.

Nitekim Kaan beyin benim kendimden emin tavrım karşısında duruşu bir nebze değişti.

Gülümsemesi hafifçe silikleşip gözlerinde başka bir duygu yer ederken, sanki bakışlarına bir kuşku düştü. Kaşları hafifçe çatıldı ama hemen kendini toplayıp yeniden gülümsedi.

"Çok teşekkür ederim Cemre'ciğim. Abin benim için çok değerli, saygı duyduğum bir insandır. O yüzden ne zaman isterseniz evim size her zaman açık." dedi son sözlerini söylerken abime doğru dönerek.

Abim ise profesyonel, saygın duruşunu bozmadan hafifçe başını eğdi.

"Ee... Mimarlar partisi ha? Özel bir nedeni var mı? Katardaki şu yeni proje için mi yoksa?"

Abimle Kaan iş konuşmaya başlamışlardı ve onlar konuşurken ben de hem ortamdaki insanları inceliyor hem de hissettirmemeye çalışarak Kaan'ın davranışlarını inceliyordum.

Belki de bugün tekrar karşılaşmamız sadece bir tesadüftü. Belki de Ozanla nerede bizi uygunsuz bir anda görecek olmadı düşüncesi beni fazla germişti ve sadece bu yüzden böyle kafamda kuruyordum.

Şimdi gayet normal bir şekilde işten ve eski günlerinden bahseden iki arkadaşa bakınca aslında beni bu kadar geren şeyin abimden bir şeyler gizliyor olduğum düşüncesi aklımda belirdi. Ben yalnızca Ozan'a aşık olmuştum. Yanlış bir şey yapmamıştım.

Bu yüzden belki de abime Ozan'ı anlatmalı ve tüm bu gizli saklı işlerden kurtulmalıydım.

Ben bunları düşünürken abim bir anda kaşlarını çattı.

"Kahretsin Kaan, Gizem de mi burada?" dedi gergin bir sesle.

Abimin verdiği tepkiye şaşırarak baktığı yöne çevirdim başımı.

Çok güzel, üzerindeki dekolte elbisesiyle dikkat çeken sarışın bir kadın bizim olduğumuz tarafa doğru geliyordu ve abimde giderek gerginleşen bir tavırla onun gelişini izliyordu. Gözleri bir an çekinerek bana kaydı ve Kaan'a seslendi.

"Abi Cemre'yi birkaç dakikalığına sana emanet edeceğim." diyerek hızla kadına doğru ilerleyerek uzaklaştı.

Kaşlarımı çatarak abime baktım. Neden bu kadar büyük bir tepki gösterdiğini anlamamıştım.

Abimin yüzlerce kız arkadaşı olmuştu ve  bu bana yabancı bir şey değildi. Bu kızdan neden çekindiği ile ilgili en ufak bir fikrim yoktu.

Abim uzaklaşırken Kaan sanki aklımdan geçenleri duymuş gibi açıklama yaptı.