Önce Eş [BL]

Tesadüfi Buluşma ¦ chptr 67

Jiangnan'daki manzara güzeldi ama kışın biraz kasvetliydi.

Akan suyun üzerinde küçük bir köprü vardı, yumuşak sohbetin yumuşak ritmi ve mavi taş yolda el ele iki kişi amaçsızca dolaşıyordu.

İki gündür Pingjiang'daydılar ve birkaç özel manzaralı yeri ziyaret etmişlerdi. Oldukça güzel olan bazı kamu botanik bahçeleri vardı ancak birkaçı özel mülkiyete aitti ve çoğu zaman açık değildi.

Boyalı şemsiye standının patronu, "Beyler gezmeye gidecek yeriniz yoksa şehrin doğusundaki yeşil bambu köşklere müzik dinlemek için gidebilirsiniz." dedi.

"Orada özel bir şey mi var?" Jing Shao, üzerinde mürekkep anka kuşu resimli bir şemsiye çıkardı ve yanındaki kişiye gösterdi.

Mürekkep resimli şemsiye:

Mu Hanzhang başını salladı ve dükkan sahibine ödeme yaptı.

"Yeşil bambu köşkler kulağa sofistike geliyor ama burası bir çayevi değil." Patron parayı aldı. Gülümsedi ve çayhanelerin müzik dinlemek için olağan yerler olduğunu, ancak bu yeşil bambu köşklerin farklı olduğunu açıkladı. Mekan sofistike ve zarifti ama çay yerine atıştırmalıklar satıyordu. Oradaki atıştırmalıklar çok pahalı ve aynı zamanda çok zarifti. Pingjiang Şehri'nin sadece iyi vakit geçirmek isteyen ve sadece çay içmeyen zengin oğulları orayı en çok seven kişilerdi.

Jing Shao bunu duyduğunda hemen ilgilendi. Wang Fei'si zarif şeyleri severdi ve kendisi de her çeşit atıştırmalıktan hoşlanırdı. Böylece bir taşla iki kuş vurabilirlerdi! Böylece yanındaki kişiyi şehrin doğusuna doğru çekti.

Yeşil bambu köşkleri gerçekten de bir zarafet yeriydi. Sadece merkeze giden bir çakıl yolu olan yaprak dökmeyen bambu sıraları vardı. Bambu ormanının ortasında, tamamen bambudan yapılmış ve çağlayan suyla çevrili küçük bir köşk vardı. Bir kız, Jiangnan halk şarkısını usulca söylerken, kollarında bir Çin uduyla içeride oturuyordu. Ana köşkü çevreleyen, her birinde bir masa, sandalye ve bir kömür ısıtıcısı bulunan 16 küçük bambu köşk vardı. Bir köşke sadece bir misafir masası konulabilirdi. Zarafetini korumak için burası atıştırmalıklar satıyordu ancak sipariş alacak gürültülü garsonlar yoktu. Bunun yerine, konukların bambu korusunun arkasına gitmeleri ve doğrudan dükkâncıdan sipariş vermeleri gerekiyordu.

çin udu: