ASABİ KIZ (TAMAMLANDI)

2 YIL ÖNCE

Sabah erkenden uyanıp annem ile alışverişe gidecektik. Hemen yatağıma gidip uyudum.

Elimden alamayacaksın onu...
O benim... senin değil ve asla da olamayacak...

Hızlı nefes alıp vererek uyandım. Bu da neydi böyle? Kabus mu? Ama niye her yer karanlıktı? O ses neydi öyle? Kimin sesiydi? Neyi elimden alacakmış? Hem benim neyim varda alsınlar? Bunları düşünerek yatağımdan kalkıp, mutfağa doğru ilerlemeye başladım.

Annemin odasının önünden geçtiğimde ışık yanıyordu ve sesler geliyordu. Allah Allah annem bu saatte kiminle konuşur? Bir de saat gecenin dördü.

Kulağımı kapıya dayayıp odayı dinlemeye başladım. Tamam biliyorum yaptığım iyi bir şey değil ama bu saatte de konuşulmaz yani acil bir olay olmadıktan sonra.

"Tamam onu göndereceğim tam 2 yıl önce planladığımız gibi. Şu anda durumu iyi yolculuğa hazır." Dedi annem konuştuğu kişiye.

Galiba telefonla konuşuyor ama kiminle? Hem 2 yıl önce mi dedi? Ne planı? Ne göndermesi? Kimi gönderecek? Ne oluyor lan burda?

"Sen dert etme Asil parayı hazır hale getirsin. Gelinliği giydirmek kolay olacak." Dedi tekrardan.

Ne gelinliği? Hem Asil şu zengin bebesi olan mı?

Ne oluyor ya? Tekrardan biraz daha ayrıntı duyarım ümidiyle dinlemeye devam ettim.

"Rüya şu anda uyuyor. Merak etme bu konuştuklarımızı duyması imkansız. Ah lanet olasıca kız 2 yıl önce evlenseydi şimdi ikimizde hatta üçümüzde zengin olacaktık. Ne o kaza başına gelirdi, ne de burada ortalığı birbirine katardı. Allah'tan hastane masraflarını biz ödemedik. Birde o masraflara giremezdik. Asil Bey oğlumuz sağ olsun o vardı." Dedi.

Ne oluyor lan? Annemde mi beni Asil ile evlendirmek istiyordu yoksa? Olamaz, kesinlikle olamaz. Hem üçüncü kişi kim?

"Peri'ye selamlarımı ilet. Onunda emeği çok ama bizim odun kız çok yıprattı kadıncağızı. Ah! Pardon Rüya bizim kızımız değildi demi? Çok pardon ağız alışkanlığı." Dedi annem.

Yoksa o kadın benim annem değil miydi? Peri, annem ve babam birlik mi olmuştu. 2 yıl önce ne planı yaptılar?

"Tamam canım hadi görüşürüz." Dedi annem olacak kadın.

Ben ise şok içindeydim. Birden ayak seslerini duydum, kapının kolu açılmaya başlıyordu hemen odama doğru koşmaya başladım. Odamın kapısını kilitleyip, yaslandım. Soluk soluğa kalmıştım. Duyduklarıma inanamıyorum.

"Rüya, iyi misin kızım." Diyerekten annem olacak kadın kapımı tıkladı.

"İ-i-iyiyim." Dedim sesim çok titriyordu.

"Peki niye koştun?" Dedi, çok kurnazca.

"Sadece yatağım soğumasın diye koştum." Dedim ne biçim yalan bu?

Tamam, iyi geceler." Dedi ve kapının önünden uzaklaştı.

Ayağa kalkıp, küçük bir el valizine önemli eşyalarımı koydum. Peki para işi ne olacaktı? 2 yıldır çalışmıyordum. Annem olacak o kadından da alamazdım. Tek çare Gökçay'dı. Yani ne olursa olsun bana yardım ederdi. Gece gece de yardımını esirgemezdi sanırım. Evet evet esirgemezdi.

El valizimide alıp sessizce odamdan çıktım. Galiba annem olacak o kadın uyumuş. Yani bir zahmet uyusun.

Yavaş yavaş merdivenlerden inmeye başladım. Kapıya biraz daha yaklaşmıştım sonunda bu evden ve özellikle arkamdan iş çevirenlerden kurtulacaktım.