ARTIK BURADAN DÖNÜŞ YOK

77 10 2
                                    

Kapı açıldı ve Gökçay elinde iki kupanın olduğu tepsiyle odama girdi.

"Bu ne böyle?"

"Özür kahvesi hem sana biraz olsun sesimi yükselttim hem de bugün zaten içemedik ya? Begüm Hanım geldiği için.

"Kalsın şimdi de gerçek babam gelir."

"Ya saçmala Rüya gelen olmaz bu saatte?"

"Nereden biliyorsun?" Dedim ve tek kaşımı havaya kaldırarak.

"Yok ya nereden bileceğim saat geç oldu ya ondan."

"Hırsız ile misafirin ne zaman geleceği belli olmaz." Dedim ve göz kırptım.

"Sende haklısın. Kahve?" Dedi ve elindeki kahvenin birini bana uzattı. Diğerini de kendisi içmeye başladı.

"Neden ayakta duruyorsun? Otursana."

"Tamam." Dedi ve benim yanıma oturdu.

***

"Bu odaya iki tane koltuk alalım ne bu böyle yatağa oturduk."

"Rahat değilsen yere oturabilirim."

"Hayır ya böylede iyi." Dedim ve yanağından makas aldım.

"Kızım ne yapıyorsun sen küçük çocuklar gibi yanaktan makas almalar falan?" Dedi ve yüz ifadesi aniden değişti sanki sinirlenmişti.

"Niye öyle bakıp duruyorsun?"

"Nasıl bakıyorum?" Dedi ve tek kaşını havaya kaldırdı.

"Sinirli."

"Hım öyle mi küçük hanım?"

"Evet, öyle."

"Gel bakalım buraya." Dedi ve sağ kolunu belime dolayıp kendine doğru çekti beni.

"Şimdi ne yapacağız?" Dedim. Yüzümde şapşal bir gülümseme taktım. Sanki bir şeyler olsun istiyordum. Ama ne olduğunu dilime getiremiyordum.

Sağ eli hâlâ belimdeydi. Sol elini yavaşça saçlarımda gezdirdi.

"Biliyor musun?"

"Neyi biliyor muyum?"

"En çok saç rengini sevdim ben senin."

"Gerçekten mi?" Dedim ve çarpık bir şekilde gülümsedim.

"Gerçekten." Dedi ve saçımdan küçük bir buse komdurdu.

Şu anda ikimizde birbirimize bakıyorduk. Sanki yıllardır birbirine aşk ile bakan bir çift gibi. Ama bu bakışma uzun sürmedi çünkü Gökçay Bey'in kıymetli kıytırık telefonu çaldı.

"Şey ben bu telefona acilen bakmam gerekiyor."

"Nereden biliyorsun acil olduğumu daha telefonu cebinden bile çıkartmadın?" Dedim ve tek kaşımı kaldırdım. Hesap sorarcasına baktım. Bir cevap bekliyordum.

"Rüyacığım bu evin ihtiyaçlarının karşılanması için birinin çalışması gerekiyor."

"E?"

"Yani iş için arayacaklardı."

"Allah Allah iş verenler arar mıydı? Normalde sizi arayacağız diyip aramazlarda." Dedim alttan alta laf sokarak.

"Demek ki arıyorlarmış."

"Sen fazla ümitlenme." Demeden telefon çoktan kapanmıştı.

"Neyse ben arayan her kimse onu tekrar arayayım sen de güzel bir uyku çek olur mu?"

"Uykum yok ki!"

"Gelir birazdan sadece yatağa uzan ve gözlerini kapat!" Sanki ses tonu emir verircesine gibiydi. İçimde bir ürperti oluştu.

"Peki bir deneyeyim ama bilmiyorum uykum yok gibi." Öylesine rasgele savurdum kelimeleri.

Anlamlı bir cümle olmadı ama yinede en anlamlı kurabildiğim bir cümle idi korku anında. Uzun zaman sonra tekrardan korkmuştum ve korkuyu da iyi biliyordum. Kavga ettiğim insanların gözlerinden okuyabiliyordum bu duyguyu.

~GEÇMİŞ~

İlk defa annem evden gittikten sonra babamın yeni eşi bizim eve taşındığı zaman korkmuştum. İsmi Peri idi ama dış ve iç görünüşü bir şeytana o kadar çok venziyorduki geceleri ne su içmeye ne de tuvalete gitmeye cesaret edebiliyordum. Ama yıllar geçtikçe Peri'den korkmamam gerektiğini anlamıştım. Çünkü gördüğüm yakın dövüş derslerinden dolayı. İyi ki de gitmişim o kurslara. O kurslar için okuldan hatta evden bile kaçmıştım. Babam ve o Peri karısı çok kilitlemişlerdi beni odaya. Sağ olsun Mihriban abla kurtarmıştı beni ama onun beni kurtardığını öğrenen babam onu işten çıkarmıştı. Zaten Peri karısı geldiğinden beri onu istemiyordu. Sadece bir mahana arıyordu kovması için o mahanayı da benim sayemde bulmuş oldu. Şimdi nerede? Ne yapıyordu ki?

~GEÇMİŞ SON~

Vücuduma bir ağırlık çökmüştü sanki. Göz kapanlarım kapanıyor hatta açmakta bile zorluk çekiyordum. Gökçay haklı çıktı uykun gelir diye ama ne yatağa uzanmıştım ne de gözlerimi kapatmıştım. Neyse hayırlısı diyelim. Yatağıma uzanıp yastığın birini kafamın altına diğerini de kafamın üstüne koydum. Battaniye yi de nefes almayacak şekilde başımla beraber kapattım. Böyle anca uyurdum ben.

Evet yavaş yavaş finale yaklaşıyoruz son 2 Bölüm kaldı. Sonra Kitap bitiyor. Buraya kadar okuyan varsa teşekkür ederim.

Haftaya yetiştirebilirsem 2 bölümü de aynı anda atmaya çalışacağım.

Kendinize iyi bakın.

ASABİ KIZ (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin