"Sana her yaklaştığımda," dediğinde başını eğip dudaklarını usul usul kulağımın kenarına getirdi. Nefesi resmen nefesimdeydi. Bu çok fazlaydı.. O gecekinden daha farklıydı bu. Yirmi iki yıllık ömrümde tanıdığım Kerim abi değildi bu karşımdaki adam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu eşsiz afişler bir güzelin elinden çıktı. Hepsine aşkla baktım. Ellerine sağlık güzel kızım 💛 _NisaDogruyol
☄☄☄
"Yalvarırım yapma!" diye bağırdım üzerimdeki bedeni ittirmeye çalışırken. "Yalvarırım çek ellerini çek!"
Ben ne kadar debelenensem boynumdaki ve ellerimdeki baskılar o kadar artıyordu. Midem artık allak bullaktı her an kustu kusacaktım. Pis soluklar her yerimdeydi. Öyle ki her hareketim de bunu daha net hissediyordum. Çığlıklarım susmuyordu. Ses tellerim bağırmaktan olacak öyle sızlıyordu ki buna rağmen sesimi kimseye duyuramıyordum. Canım o kadar çok yanıyordu ki. Kimse bana yardım etmiyordu. Saniyeler geçti. Sanki tüm hislerim kilitlenmişti. Kalbimin bile atmadığını düşünüyordum. Öyle bir korkuyla çaresizlik vardı ki üzerimde bu düştüğüm durumdan bir türlü sıyıramıyordum kendimi. Olduğum yerde resmen çırpınıyorum. Ne yaparsam yapayım üzerimdeki bu ağırlığı atamıyordum. Ta ki birinin sesini duyana dek.
"Işıl!"
Bu sesin sahibini tanıyordum ama çıkaramıyordum da. Bilincimin soğuk elleri beni bir türlü rahat bırakmıyordu. Çünkü o kadar çok gerçekti ki şu an her şey. Bana seslenildiğini duyuyordum ama algılayamıyordum. Çok geçmedi ki omzumda hissettiğim sıcacık bir şeylerin varlığı karanlık bilincime iyi gelmişti.
"Güzelim aç gözlerini!"
Kerimdi bunu söyleyen. Benim ismimi söylüyor bana dokunuyordu. Üzerimdeki bedenin ağırlığını hala hissediyordum. Neden kurtarmıyordu beni?
"Aç, yalvarırım aç gözlerini!" gözlerim kapalı mıydı ki benim? Bir el sanki zorla örtüyordu göz kapaklarımı. Birbirine çivilemişti sanki. O yüzden mi açamıyordum?
"Dokunma!" dudaklarımın arasından çıkan bu kelimeyle önce üzerimde ki gölgenin yok olduğunu daha sonra da omzumda ve yüzümde hissettiğim ellerin çekildiğini hissettim. Daha sonra ise kısık bir mırıltı.
"Dokunmuyorum bak. Gözlerini açarsan göreceksin bebeğim, dokunmuyorum."
Kafamın içindeki görüntüler bir anda silindiğinde göz kapaklarımı şiddetle araladım. Yanaklarım ıslanmıştı. Ağlamış mıydım?
