HATE ME NOT (BOLS #1)

40: Confused

CHAPTER 40

Confused

JENNY's POV

BIGLANG nag-alarm ang cellphone ko pero, wala akong lakas para bumangon.

Sobrang pagod ko kagabi. Buti na lang, nakainom agad ako ng gamot pauwi sa bahay.

Habang nakatingin sa kisame, naalala ko yung nangyari kagabi.

Hays. Naguguluhan ako sa sarili ko. Buong araw kahapon, ang daming ganap. Lalo na no'ng birthday ni Marky. Doon kina Lisa, kina Marky, pati pauwi.

Alam kong si Sarah ang tumulak sa'kin sa gabing 'yun. Hindi na ako pumatol sa kanya dahil alam kong, makakasakit na naman ako ng tao.

Pero, isang tao lang talaga ang hindi ko maintindihan. Si Prince. Oo ang lalaking 'yun. Akala ko talaga, ayos kami. Sana talaga hindi na lang niya ako tinulungan.

Baka nga, parte ng mga plano niya ang pagiging mabait sakin. Nang dahil sa kanya kaya, hindi ako nakapag-paalam kay Marky na uuwi.

Well speaking of uuwi, yung naghatid sakin kagabi dito sa bahay... hindi ko man lang nabayaran. Ang bait ni manong driver. At feeling ko naman, hindi taxi yung nasakyan ko. Kung hindi, isang luxury car. Kung ganoon, ang yaman pala ni manong. Pero, bakit pang driver ang suot niya? Haysst! Naguguluhan ako.

'Basta, si Prince ang may kasalanan kung bakit hindi ako nakatulog ng maayos paguwi sa bahay...'

Napatigil ako kakaisip ng biglang may kumatok ng malakas sa pintuan ko.

"HOY! MAG-UUSAP TAYOOO!" galit na sigaw ni Nathalie sa akin.

Umagang-umaga ang init ng ulo niya. Sabado ngayon kaya, gusto ko dito muna sa loob ng kwarto.

Buti na lang kagabi, hindi ako pinagalitan ni mommy.

Tumayo ako at binuksan ang pintuan. "Na-"

Hindi niya ako pinatapos magsalita. Agad niya akong sinampal ng malakas.

"Ang dami mong kasalanan sa'kin! Pinahiya mo ako sa harap ni Marky! At noong umalis ka, galit sakin si Marky!" sigaw niya sa harapan ko.

"Ano bang-"

Sinampal niya ulit ako kaya hindi ko natapos ang sasabihin.

"Lahat na lang inaagaw mo! Lahat na lang napupunta sa'yo! Paano naman ako?! Ako yung panganay satin pero bakit nasa iyo lahat?!" sigaw niya pa.

Napahawak ako sa aking pisngi.

Tinitiis ko lang ang pananakit niya sakin at ayaw kong patulan siya dahil kapatid ko siya. Pero, sa tingin ko... sobra na.

"Nathalie, bakit ka ba ganyan? Sa tingin mo ba, lagi na lang ako? Talaga bang nasa akin ang lahat? Lahat ba talaga, inaagaw ko sa'yo?" mahinahong tanong ko pabalik sa kanya.

She laughed a bit. "Hoy, huwag mong ibalik sakin ang tanong na yan-"

"Hindi ka makasagot dahil, hindi naman totoo. Nathalie, hindi mo alam ang nararamdaman ko. Lagi na lang ako ang nakikita mo na mali. Ano bang nagawa ko? Dahil ba kay Marky? Dahil lang sa kanya kaya ka nagkaganyan?" napasinghap ako. "Nathalie, kapatid kita! Kailan man, hindi ko aagawin ang sa iyo.. Wala akong inaagaw sayo!" napalakas ang boses ko.

Dahan-dahan naring tumagilid ang mga luha ko.

"Huwag kang mag-drama. Paano kung sasabihin kong, oo. Si Marky ang dahilan kung bakit ako galit sayo. Lalayuan mo ba siya?" napatingin ako sakanya na nakangiti.