Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
18.Bölüm: ''Güzel Başlangıçlar''
Yaşandı dostlarım yaşandı, en alası yaşandı hem de.
Artık bir enişteniz var!
Bir saniye tekrar yazayım da okuyun, gözlüğü olanlar da camlarının buğusunu silsin olmayanlar da ekrana iyice yaklaşsın.
Huh! Evet artık sakin kalabilirim çünkü onunlayım. Biz yürüyoruz, birbirimize. Aslında onu çoktan yaptık, şu an sadece yürüyoruz eve doğru el ele. Hava da kararmıştı. O kadar ağır adımlarla yürüyorduk ki sabaha kadar onunla gideceğim yolların hiç bitmemesini isterdim.
Kuzum inan bana hiç ummadığın anda... Aynen tam olarak bunu yaşıyordum şu an.
Pardon da ne ummadığın anı kardeşim? Senelerdir şu anı bekliyordum ben, kök saldık ama neyseki toprağımızda ölmedik sulandık.
Sessiz ve yalnızca sokak lambalarının yandığı evlerimize uzanan yolda ilerlerken dudaklarımı birbirine bastırdım ve Yekta'ya kaçamak bir bakış attım. Elimi öyle güzel ve sıkı tutuyordu ki sanki bırakacağımı düşünüyordu. Al oğlum senin lan o! dememek için kendimi zor tutuyordum.
Yekta da bana kaçamak bakışlar atıyordu.
Ay hasbam! Tiplerimize bakın, sanki birkaç saat önce öpüşen ebemdi! Biz de yedik!
''Seninle bir yerlerde oturup uzun uzun konuşmaya o kadar çok ihtiyacım var ki,'' dedi Yekta sakin bir ses tonuyla. İç geçirdiğini hissettim onu dinlerken. ''Hatta sadece seni dinlemek istiyorum Gonca.''
''Kafan ağrır la!''
Güldü ve gözleri gözlerimi buldu. ''Sen ağrıtmazsın kafamı.''
''Valla şimdi böyle söylersin ileride,'' deyip taklit ettim. ''Sus Gonca, yeter Gonca... Ona göre yani.''
Daha çok güldü. ''Kızım bir dur daha yeni başladı ilişkimiz.''
''İlişkimiz mi var bizim?'' diye sordum sahte bir şaşkınlıkla.
Yekta ellerimizi kaldırıp gösterdi. ''Yok, ben seni karşıdan karşıya geçiriyorum araba çarpmasın diye. Nasıl yardımseverim değil mi?''
''Çok.''
Gülmeye başladığımda bana eşlik etti ve elimin üzerine öpücük kondurdu. Kalbim yemin ederim yüzyılın atışını atıyordu. Aptalca bir cümle olduğunun farkındayım ama hislerim de aptalca çünkü kendimde değilim. Platonik âşk çok sıkıntılı ve salakçaydı ama güzeldi fakat artık karşılıklı yaşıyordum bazı şeyleri ve bunlar iki katına çıkmıştı.
''Yarın bir şeyler yapalım mı?'' diye sordu Yekta. ''Yemeğe çıkarayım mı seni?''
''Hayır öyle söylemeyeceksin,'' dedim ve gülerek gözlerinin içine baktım. ''Sana döner ısmarlayayım mı?''
