Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
25.Bölüm: ''Neşe Biletleri''
Şom ağızlı olmak ya da olmamak, aslında bütün mesele bu.
Babam karşımızdaydı ve biz ona basılmıştık, daha doğrusu böyle söylemek de yanlış neyiz biz akbil mi anasını satayım?
Önce ellerimize sonra da babamın gözlerine baktım ama babamın gözleri de bizim ellerimizdeydi. Usulca ellerimizi ayırdığımızda abartı bir tepkiden kaçmaya çalışarak soğukkanlı duruşumu korumaya çalıştım. ''Baba biz...'' diye başladım söze.
Bir selam verseydin canım, o kadar rastlaştınız yahu...
Babam sol kaşını kaldırıp, ''Aleyküm selam kızım,'' dedi.
Canım ya, iç sesimi okumayı da öğrenmiş.
''Nereden geliyorsun?'' diye sordum. ''Yani şey...''
''Camiiden çıktığıma göre bakkaldan geliyorum,'' diye alay etti. ''Nereden geleceğim kızım? Teravihten çıktım eve gidiyordum.''
''He Allah kabul etsin.''
''Sağ ol.''
Maçı uzatmalara mı götürüyoruz abi ne oluyor? Zaten kendi evimizde golü yedik, küme düşersek bir daha nah çıkarız üst lige... Bekir kardeşimin genlerini taşıdığım nasıl belli, bir ara size ofsaytı da anlatırım.
Babam bir açıklama yapmamı bekliyordu ya da bekliyor muydu bilmiyordum. Ona anlatmalıydım ama dürüst davranmalıydım da. Zaten her şeyi görmüştü nasıl yalan söyleyebilirdim? Dudaklarımı ıslattım ve soluklandım fakat o benden evvel davrandı. ''Sen Hale ablanla yürüyüşe çıkmamış mıydın Gonca? Annen öyle söylemişti kızım.''
Has... Bunca işin gücün arasında bir de Hale ablama yalan bulacağım şimdi. Neyse iki yüz lira oldu üç yüz... Bu fiyatlar günah endeksli ilerliyor, dolara bağlayayım bari bir dahaki sefere.
''Hale ablam mı?'' diye sordum zaman kazanmak için.
''Evet.''
''Annem mi söyledi?''
''Evet.''
''Ne zaman söyledi?''
''Gonca!'' diye sorguladı babam. Az önce soğukkanlı olacağıma dair bir cümle geçmiş olabilir ama maalesef bazen aklım karışıyor herkes böyle tutarsızlıklar sergileyebilir. Babamın gözleri Yekta'ya kaydı. ''Sen karşı evdeki çocuksun değil mi?''
Yekta, ''Evet İlhami Amca,'' diye karşılık verdi.
Babam konuşmadı. Sanırım en uygunu buydu. Yekta da bir şey söylememişti ve bunu da nedensiz yere sevmiştim çünkü bunun izahını öncelikle kendim yapmalıydım. Kısa bir sessizlik olduğunda Yekta usulca nefes alıp verdi ve ellerini önünde birleştirerek, ''Ben müsaadenizi isteyeyim o halde,'' dedi çünkü babamın bir şey sormayacağını biliyordu yani şimdilik. Zeki ve mantıklı sevgilim benim, hadi git ben boşları toplarım.
