Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29.Bölüm: "Hedefe Ulaşmak"
''Gonca peynir tabağını getir kızım hadi!'' diye seslendi annem. Mutfaktaydım ve havalar ısınmaya çoktan başladığı için artık kahvaltılarımızı bahçedeki meşe ağacının altında yapıyorduk. En sevdiğim mevzulardan biriydi koca aile burada toplanmak.
''Geldim,'' diyerek elimde tabakla sofraya oturdum ve çayıma şeker atıp karıştırmaya başladım.
Babam öylece kahvaltısını yaparken Bekir gözlerini bana dikerek, ''Dün gece niye konuşulmadı ya?'' diye sordu. ''Damat dediler gerisi yok! Eee?''
''Ne ee?'' dedim ona ters bir bakış savurduğumda. ''Söyledik ya işte söyleyeceğimizi. Damat durumu falan yok.''
''Ama ilişkimiz var dediniz?'' diyen Mayıs'a otuz sekiz numara ayaklarımla röveşata çekmek istedim.
Yüzümü ekşitip, ''Yalan mı söyleseydik?'' diye homurdandım. ''Başka derdiniz mi yok sizin ya? Herkes kendi işine baksın.''
''Valla herkes bir evlenme meraklısı olmuş ben anlamadım,'' dedi Mayıs ağzındaki zeytin çekirdeğini çıkarırken. ''Babam da annem de bir şey demiyor hiç, ne güzel!''
Annem, ''Sen büyüklerin işine karışma Mayıs,'' diye onu uyardı. ''Ayrıca kimsenin bir şeye ses etmediği yok. Ben hepinize güveniyorum ve destekliyorum babanız da ama okul bitmeden, dimdik ayaklarınızın üzerinde durmadan evlilik mevlilik yok! Koca ne zaman olsa bulunur fakat bu yaşlarınız bir daha gelmeyecek.''
''Konuş reis!'' diye gaz verdi Bekir. ''Hem senin bu alık kızların aşık olduktan sonra iyice bir gevşediler he.''
Babam biraz yükseldi. ''Bekir! Ablalarınla düzgün konuş.''
''Kusura bakma baba.''
''Bana değil onlara diyeceksin bunu.''
Bekir'le göz göze geldiğimizde onu o kadar umursamıyordum ki çaktırmadan dil çıkarıp omzumu silktim. Senin fikrinin ne önemi var ya acaba?
Hale ablam sükûnetle lokmasını bitirdikten sonra, ''Ben çıkıyorum,'' dedi. ''Sınavım var geç kalmayayım.''
''Başarılar kızım.''
''Teşekkür ederim, çok gecikmem ama ders çalışmak için...''
