Stjernestøv | Yizhan

🎄 Yılbaşı Özel Bölüm: Bjørns hemmelige mappe 🎄

🎄 Yılbaşı özel bölüm 🎄

|Bjørns hemmelige mappe:Bjørn'un gizli klasörü|

-

Genç adam, gökyüzüne doğru açtığı avucunun üstüne konan beyaz kar tanelerine ışıltılı gözlerle baktı. Gökten düşen kar taneleri, kendi avucunun ısısıyla eriyip kaybolurken, soğuktan dolayı kızaran dudakları hafifçe kıvrılmıştı.

Norveç'e dün gece ilk kar yağmıştı. Her yer bembeyaz olmuş, kampüsü çevreleyen büyük ormandaki her bir ağaç, bembeyaz örtünün altına gizlenmişti. Stavanger'in tek katlı evlerinin kahverengi çatılarını beyaza boyayan kar, Yılbaşı için evlerin önüne asılan süsler ve ışıklar yüzünden parıl parıl parlıyordu.

Norveç'e hem kar yağmıştı, Hem de Noel haftasına girmişlerdi.

Genç adam dudaklarındaki gülümsemeyi bozmadan parmak uçları kırmızılaşan eline eldivenini geçirip, dizine kadar gelen karlı yolu yavaş adımlarla geçti. Sokaklar rengarenk toplar, ışıklar ve farklı süslerle süslendiği için kendisini çizgi filmlerdeki Noel bölümlerindeymiş gibi heyecanlı hissediyordu. Sabahtan beri, sokağın ilerisindeki kiliseden gelen çocukların sesiyle gözlerini kapattı. Kilise korosundaki çocukların sesi ve provasını yaptıkları şarkı yavaşça yankılanırken, genç adam sırtındaki çantanın tutacak kısmını sıkıp ilerlemeye devam etti.

Normalde hiçbir kilise ayinine katılmamıştı. Bu sene de katılmayacaklardı fakat çocukların sesleri güzeldi. Duymak güzel hissettirmişti.

Girdiği sokağa baktığında derince bir iç geçirdi. Bu sokaktan binlerce kez geçmişti. Fakat sanki ilk günkü gibi yine kalbine söz geçiremiyor, heyecanlanıyordu.

Genç adam heyecanla yutkunarak az önce yürüğü kar tabakasının içinde her zamanki gibi koşmaya çalıştı. Her adımında, beyaz kara inat boynundan sarkan kırmızı püsküllü atkısı sağa sola doğru sallanmış, başındaki beresi, rüzgar yüzünden hafifçe geriye doğru kaymıştı. Bu halde, sanki saçlarının üstünde tavşan kulakları var da bereyle o kulakları saklamış gibi duruyordu.

Sean Xiao, çok sevdiği eve doğru adımlarını atarken tek elinde duran poşetleri sıkmıştı.

Aralığın son günü gelip çatmıştı. Yeni yıla gireceklerdi. Bu Norveç'te gireceği 3. yılbaşıydı. Bir yıl çoktan geçip gitmişti bile. Zhan üçüncü sınıf olmuştu. Aslında sayılar dışında pek bir şeyler değişmemişti. Norveç her zamanki gibi kar altındaydı, Xiao Zhan ise bu karların arasında koşturan yaramaz gençti hâlâ.

Tabii, üçüncü sınıf olduğu için gelecek kaygısı yavaştan kapısını çalıyor, kendisini yokluyordu. Seneye mezun olacaktı ve ne yapacağına tam olarak karar vermemişti henüz. Bu ülke kendisinin ana vatanı kadar olmasa da kalbinde yeri büyüktü. Her şeyden önce onu burada tutan annesi vardı. Onun mezarlığı buradaydı. Kendi ülkesine dönse bile benliğinin yarısı burada kalacaktı. Bunu göze alamazdı. Ancak diğer yandan da...

"Neden yolun ortasında öylece dikiliyorsun? Soğuk mu çarptı seni?"

Yakından duyduğu alaylı sesle düşüncelere dalan badem gözlerini oraya çevirdi. Zhan sokağın ortasında elindeki poşetlerle durmuş, kafasındaki düşüncelerle yağan karı izliyordu. Onun sokaktaki siluetini pencereden gören Finn, camı açıp birkaç kez seslense de arkadaşı kendisini duymamıştı.

Zhan şu anda kendisine bayık gözlerle bakarken, Finn pencere pervazında birikmiş karı top haline getirip buz gibi havada, sokakta dikilen çocuğa fırlattı.