ပြတင်းမှန်ပေါ်မှာ...
နှင်းရည်လေးတွေ ခဲနေတယ်
နေခြည်ပျို့လာတော့
ပျော်ကျလာတဲ့ နှင်းရည်တွေက
ပြတင်းပေါ်မှာ စီးယိုနေတယ်
ပြတင်းပေါ်ကနှင်းရည်တွေက
လက်ရာအမြောက်ဆုံး
ပန်းချီကားချပ်တစ်ခု ။
ပြတင်းဘေးမှာ ချယ်ရီပင်ပျိုရှိတယ်
ဆောင်းလေပြည်နု တိုက်ခတ်တိုင်း
သူမပြုံးတယ် ၊သူမရဲ့ပွင့်ဖတ်တွေကတော့
တဖြုတ်ဖြုတ်နဲ့ ကြွေနေတယ်
မြေပြင်ကတော့ ပန်းရောင်ပင်လယ်ပြင်ပေါ့ ။
ပြတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ်မှာ
ကြောင်လေးတစ်ကောင်
သူ့သခင်ပြန်အလာကို
မျှော်နေရှာတယ်
သူ့မျက်ဝန်းတွေကတော့
စိုစွတ်နေတယ်.... ။
ပြတင်းပေါက်နားက ထိုင်ခုံလေးမှာ
ကောင်လေးတစ်ယောက်
ကဗျာစာအုပ်တစ်အုပ်၊ကော်ဖီတစ်ခွက်နဲ့
သူမပြန်အလာကို စောင့်မျှော်နေတယ် ။
ကောင်လေး မျက်စိနှစ်ဖက်
စုံမှိတ်ရင်း စိတ်ထဲကနေ
တစ်၊နှစ်၊သုံး ရေရွတ်လိုက်တယ်
မျက်စိပြန်ဖွင့်တဲ့ အခါ
သူ့မြင်ကွင်းထဲဝင်ရောက်လာတဲ့
သူမရဲ့ပုံရိပ်....
ကောင်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းနှစ်ခု
ကွေးသွားတယ်
ပြီးတော့ သူရေရွတ်လိုက်တယ်
"မေမေ ပြန်လာပြီ"
ကြောင်လေးကလည်း အမြှီးနှံ့ပြီး
သူမဆီ အပြေးသွားတယ်...။
ပြတင်းပေါက်လေးကတော့
ထွက်ပြူစ ပြုနေတဲ့နေမင်းကြီးကို
ဆီးကြိုနေတယ်....။
ဆူးခတ်နွယ်
