Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi.
Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı.
Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını...
İzninizle bu düğün meselesini hızlı yazmak istiyorum :) Umarım hoşunuza giden bir bölüm olur.
İyi Okumalar Dilerim♡
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
8 Ağustos 2021
"Ya Kaan dursana çocuğum!" Diye bağırdım oradan oraya koşan kuzenime. "Leyla sen daha hazır değil misin?" Diyen halama döndüm. "Hala şu yeğenine bir şey söyle ortalığı yeni topladık dağıtıp duruyor."
"Kaan!" Diye bağırdı halam hızla. "Çabuk annenin yanına, çabuk."
Kaan halamdan korkup koşarak annesinin yanına gitti. "Hadi sende hazırlan çıkıyoruz."
"Hala hazırım zaten." Dedim.
"Elbiseyi almıyor musun yanına?"
"Hayır eve gelince giyeceğim."
"İyi o zaman. Sedef! Hadi gidiyoruz."
"Geldim hala." Dedi yanımıza gelen Sedef.
"Biz çıkıyoruz." Deyip evden çıktık.
Sedef Canan halamın kızıydı, 20 yaşındaydı. İyi anlaşıyorduk ama ikimizde şehir dışında olduğumuz için oldukça az görüşebiliyorduk. Şimdi Derya halam, ben ve Sedef birlikte kuaföre gidiyorduk. Çünkü akşama beni istemeye geliyorlardı!
Ercüment ilk söylediğinde daha Ağustosa neredeyse bir buçuk ay var demiştim. Ama o bir buçuk ay nasıl gelip geçmişti hiç anlamamıştım.
Aslında bu akşam sadece isteme olmayacaktı. İsteme, söz, nişan artık düğünden önce ne oluyorsa hepsi bir arada olacaktı. Telaşı da daha çok olmuştu. Bir de her şeyi Bingölden halletmeye çalışmak işleri daha da zorlaştırmıştı. 2 Gün önce gelmiştim Bursaya ve 2 gün içerisinde bütün eksikleri halletmeye çalışmıştım. Neyse ki Ercüment ile birlikte gelmiştik de oda bana yardımcı oluyordu.
Erdem ve ailesi de bu gün gelecekti. Ercüment kiminle geleceğini kara kara düşünürken Erdem öyle bir kızmıştı ki. Benim ailem ne güne duruyor, biz kardeş değil miyiz benim annem senin annen değil mi demişti. Tabii bu şimdi benim söylediğim gibi dümdüz bir konuşma olmamıştı. Oldukça duygusal bir konuşmaydı. Hatta ikisininde gözlerinin dolduğunu görmüştüm. O yüzden akşama beni Erdem'in babası isteyecekti.
Ercüment böyle bir günde yalnız hissedecek, morali bozulacak diye çok korkmuştum. Ama Erdem gerçekten çok iyi bir arkadaştı, tek bir an bile Ercümenti yalnız bırakmamıştı . Zaten Ercümentin de üzgün gibi bir hali yoktu. Sadece heyecanlıydı. Onu bu kadar heyecanlı görmek tuhaf hissettiriyordu. Ve beni daha da çok heyecanlandırıyordu.
Kuaför de işimiz neredeyse iki saat sürmüştü. Bu kadar süreceğini bende düşünmezdim. Ama neyse ki erken gelmiştik de işimizin uzun sürmesi sorun olmamıştı. Çok bir şey yaptırmamıştım, saçlarıma iri su dalgası bir de makyaj. Evde de halledebilirdim ama o kadar işin içinde bir de bununla uğraşmak istememiştim. Bir de hepsi bir arada olduğu için normale göre biraz daha fazla özenmiştim. Sonuçta bundan sonrası düğündü. O yüzden istediğim her şeyi bu gece yapacaktım. Ki yapmıştım da. Böyle hepsinin bir arada olmasını da biz istemiştik. Ercümentin de, benim de hepsi için tek tek ayırabilecek vaktimiz yoktu.
