Müptela | Tamamlandı

64.Bölüm

İyi Okumalar Dilerim♡

Sabah uyandığımda başım ağrıdan çatlıyordu. Kısa bir an ne olduğunu idrak etmeye çalıştıktan sonra dün olanlar teker teker aklıma geldi.

Yatakta yavaşça doğruldum. Ercüment yoktu. Gece yatağa gelmiş miydi onuda bilmiyordum çünkü en son ağlayarak uyuduğumu hatırlıyordum.

Yataktan kalkıp odadan çıktım. Banyoda kimse yoktu. Oturma odasında da kimse yoktu. Mutağa dönünce masada hazırlanmış kahvaltıyı gördüm.

Dudaklarımın arasından "Hıh." Diye bir mırıldanma çıktı.

"Kahvaltı hazırladın bak geçti tüm kırgınlığım!" Dedim kendi kendime.

"Efendim?" Diye bir ses geldi arkamdan.

Nereden çıkmıştı şimdi bu? Az önce baktım yoktu.

Yavaşça arkamı döndüm. "Yok bir şey."

Yanından geçerken konuştu. "Kahvaltı?"

"Etmeyeceğim." Deyip yatak odasına geldim ve hızlıca yatağı toplayıp üzerimi değiştirdim.

Böyle hiç bir şey söylemeden evden çıkmak çok tuhaf gelsede söylemeyecektim. Ben çıkıyorum bile demiyecektim.

Derin bir nefes alıp dış kapıyı açtım ve evden çıkıp kapıyı kapattım.

Bu günün yoğun geçmesi işime gelmişti çünkü bir şeyler ile uğraşırken düşünmüyordum. Bu gün de dün geceyi düşünmeye fırsatım olmamıştı.

Hastaneden çıkıp bahçede yürürken bahçeden içeriye giren Hazal'ı gördüm.

"Naber doktor hanım?" Dedi yanımdan geçerken.

"Hazal hiç keyfim yok seninle uğraşamam."

"Gerçekten ayıp ediyorsun ama canım."

Derin bir nefes aldım. Sakin ol Leyla, sakin ol.

"Benim de çok keyfim yok zaten, sonuçta hastane burası."

"Geçmiş olsun Hazal, iyi günler Hazal."

Tam gidecekken tekrar konuştu "Çok keyifsizsin. Hayırdır kocanla aran mı bozuk?"

Ellerimi sinirle sıktım. Tuttuğum nefesi bırakıp ona doğru bir adım attım.

"Eğer bir daha bizimle ilgili bir şey söylersen seni pişman ederim Hazal. Duydun mu?"

"Ateş olsan cürmüm kadar yer yakmazsın Leyla."

Kolunu tutup kendime doğru çektim. Böyle bir şey beklemiyor olacak ki affalladı.

Kolunu çekti ama sıkı tuttuğum için kurtaramadı.

"Benim yakmam için ateş olmama gerek yok Hazal. Ayrıca senin gibi oyuncağı elinden alındığı için ağlayan kız çocuklarıyla da işim yok." Deyip kolunu iterek bıraktım.