𝙔𝙤𝙪𝙧 𝙀𝙮𝙚𝙨 𝙏𝙚𝙡𝙡 |𝓓𝓸𝓷𝓰 𝓢𝓲𝓬𝓱𝓮𝓷𝓰

CHAPTER 17

KAIRA'S POV

10:46 p.m na pero wala parin si Winwin dito sa bahay.Di ko alam at wala akong ka ide-idea kung saan ba sya pumupunta at kung bakit ginagabi na sya ng uwi.

Pansin ko lang nung simula ng lumipat kami dito ay mas lalo nya kong iniiwasan.Tamo lagi na lang syang naalis ng bahay.

"Bala na nga sya"Bulong ko sa sarili ko at nilock na lang yung main door at pumunta na sa kwarto.

Mukhang hate nya nga ko.Tamo sya na nagawa ng paraan para di ako makita at makasama dito sa pamamahay na to.

Di nag chachat sila Bea at Francine sa gc namin.Mukhang busy sila sa mga sarili nilang buhay ah.

Makakanta na nga lang tsk.Kaboring yung buhay ko :/

Wala man lang ka thrill thrill.

WINWIN'S POV

Nandito na ko sa bahay at as expected tulog na si Kaira, pero mas maganda na rin yun, mukhang di na sya naasa sakin eh.

Umakyat na ko sa taas at napadaan naman ako sa kwartong tinutulugan nya.Narinig ko syang kumakanta at aaminin ko maganda boses nya.

"Ako'y alipin ng pag-ibig mo
Handang ibigin ang isang tulad mo
Hanggat ang puso mo'y sa akin lang hindi ka na malilinlang
Ikaw ang ilaw sa dilim at ang liwanag ng mga bituin"Yan yung linyang kinanta nya kaya napatigil ako kasi maganda yung song... pati yung boses nya?I guess?

Maglalakad na Sana ako paalis sa tapat ng kwarto nya ng magbukas yung pintuan ng kwarto nya.

"Winwin?"Tanong nya kaya nilingon ko sya.

She looks so cute in her pajama.

"Kakauwi mo lang?"Tanong nya kaya tumango ako.Teka di ko dapat sya pinapansin.may promise ako kay Patricia eh.

"Di ka ba magsasalita?"Tanong nya.Sorry pero ayaw lang talaga kitang paasahin.Tsaka nag promise ako sa gf ko na dededmahin lang kita.

"Di mo ba ko namiss?"Rinig kong bulong nya kaya tinalikuran ko na sya at naglaglakad na lang palayo sa kanya.

I'm sorry pero di ko talaga kayang suklian yang nararamdaman mo.

KAIRA'S POV

"Di mo ba ko namiss?"Bulong ko para di nya marinig.Kita ko naman syang tumalikod at naglakad na papunta sa guest room.

Bat ba napaka manhid mo?

"Win!"Sigaw ko sa kanya pero di nya ko pinansin at pumasok na sa guest room.Naiwan akong magisa dito sa tapat ng pintuan ng kwartong tinutulugan ko.

Okay lang.... sanay na kong magisa--charot.

"Tsk bala ka nga!"Sigaw ko tsaka pumasok na lang ulit ng kwarto.Padabog ko namang sinara yung pinto sabay lock.

"Sobrang manhid tangina"Bulong ko sa sarili ko at yamot na humilata sa kama.

"Araw araw na lang bang ganto Dong Sicheng?"Tanong ko sa hangin.Wala naman akong kausap eh kaya hangin na lang.

"Feel ko talaga may kabit sya eh... pero ang imposible"Sabi ko sa sarili ko at nagisip.Ang cold nya sa lahat kaya ang imposible na magkaroon sya ng kabit.

Kabit ampota.

"Ewan ko na nga sayo bwisit"Bulong ko tsaka natulog na lang.

Poreber na lang ba kaming ganto da pak walang asenso.