luv me again.

Part 33 [بهش پایان می‌دم]

[- می‌تونی صدای سرسام آور سکوتم و بشنوی؟
اون شهر شلوغ، حالا توی من ساکته.

_تهیونگ. ]
.
.

چند ساعتی می‌شد که به خونه‌ی یونگی و جیمین رفته بودن و وسایلشون و داخل اتاق مهمان چیده بودن.

جیمین همونطور که خونه رو به جونگ‌کوک نشون می‌داد، سمت اتاقی رفت و در روز باز کرد
-" اینجارو ببین! برای بچه درستش کردیم.. تو آینده"

جونگ‌کوک درحالی که به تم صورتی‌سفید اتاق، گهواره‌ی کوچیک کنار دیوار، وسایل بازی و عروسک ها نگاه می‌کرد لبخندی زد
-" قشنگه.. قراره واقعا بچه بیارین؟ "

جیمین خواست حرفی بزنه که صداش داخل صدای یونگی، که از اون سر خونه با داد حرف می‌زد شنیده نشد
-" من اگه بخوام با دوست‌پسرم تا آخر عمر تنها باشم باید کیو ببینم؟ "

جونگ‌کوک ابروهاش رو بالا برد و نگاهش رو بین اون دو رد و بدل کرد.

جیمین هم متقابلا داد زد
-" من می‌دونم بودن بچه چرا برات ناراحت کننده‌ست و دلیلت مسخره‌ست.
در ضمن اینجا من رئیسم! "

یونگی درحالی که موهای نم دارش رو با حوصله خشک می‌کرد پوزخندی زد
-" فقط اینجا، بله شما رئیسی. ولی توی تخت— "

جیمین یکی از دمپایی های ابریش رو از پاش درآورد و سمت یونگی پرتاب کرد
-" مین یونگی! "
با هشدار اسمش رو گفت و یونگی خندش رو کنترل کرد.

-" باشه ادامه نمی‌دم "

جونگ‌کوک بلند خندید و جیمین رو سمت خودش کشید
-" دعوا نشه.. " 

-" حالا خوبه بدشم نمیاد که اونجا من رئیس باشم "
یونگی گفت و چشمکی زد.

جیمین معترض و کوتاه خندید
-" قرار نیست اذیتم کنی "

جونگ‌کوک با چشم دنبال تهیونگ گشت و مقابل پنجره‌ای که رو به پارک باز می‌شد پیداش کرد.

دستاش رو پشتش نگه داشته بود و به پارک خیره بود، هرچند که نگاهش نمی‌کرد!

جونگ‌کوک نزدیک رفت و کنارش ایستاد
-" چرا اینجایی ته؟ "

تهیونگ نفس عمیقی کشید
-" برو پیش بقیه، اینجا راحتم "

-" تنها؟ "
-" تنها. "

جونگ‌کوک مکثی کرد
-" ولی به نظر عصبی میای "

-" دوست داشتم لااقل یه چیز کوچیکی از گذشته رو به خاطر بیارم "

جونگ‌کوک پشت سرش ایستاد و دستاش رو دور بدن تهیونگ، از پشت حلقه کرد.
چونه‌ش رو روی کتف تهیونگ گذاشت و گردنش رو بوسید
-" اونا شرایط تورو می‌دونن و درکت می‌کنن ته.
هردوشون دوستت دارن، منم همینطور.
خاطراتت برمی‌گردن.. شایدم انقدر باهم خاطره ساختیم که اصلا به اونا نیازی نباشه؟ "