ZERYA(BERDEL)

3.Bölüm

Medya : Arda Acar

Instagram : zeryaofficial

Taksi Sonunda beni çileden çıkaran konaktan ayrılıp kendi kaldığımız konağın önünde durduğunda taksiciye parasını ödeyip arabadan indik.

Konağa ilerleyip içeri girdiğimizde herkes avluda ki masa da oturuyordu.Annemin bakışları beni bulur bulmaz hızla yanıma gelerek,"Kızım Zerya iki saattir nerdesiniz siz? Aradın bir saat sonra geleceğim dedin kapattın."diye ardı ardına konuştu

Anne bari burada yapma.

Derin bir nefes alarak,"Anne önemli bir şey yok Zeliha ile gezerken zamanın nasıl geçtiğini fark etmemişim tam eve dönecektik ki bir çocuğun saldırıya uğradığını gördüm"dedim

Tabi bu saldırı kısmını keşke dan diye söylemeseydim. Şayet annemin şuan korku dolu bakışları bunu fazlasıyla neden söylememem gerektiğini anlatıyordu.

Annem'in gözleri fal taşı gibi açılmıştı,"Zerya sakın aralarına girdiğini söyleme bana,"dedi korkarak

Ama kızını tanıdıysa cevabını da biliyordu.

"Tabi ki girdim anne çocuğu öyle orada mı bıraksaydım?"dedim kabul etmez bir şekilde

Annem kafasını sallayarak,"Doğru söylüyorsun kızım ama sen buraları bilmezsin ki öyle her şeye birden atılmasaydın."dedi annem

"Bilmiyorum diye çocuğa yardımda mı etmeyeyim anne? Hem zaten halloldu hastanede pansumanını yaptırıp evine götürdüm bu kadar büyütülecek bir şey yok."dedim annem korkan bakışlarını atmaya devam edince gülümseyerek,"Gerçekten sandığın gibi kötü bir şey yok."dedim

Artık konuya kapatmak istediğimi belli ederek.

"Tamam ama bir daha kafana göre böyle işlere kalkışmak yok." dedi annem itiraz istemeyen bir şekilde

Yüzümde oluşan gülümsemeyle annemi kafamla onaylayıp birlikte avluda ki koltuklara yönelip oturduk. Yanımda Arda oturuyordu muhtemelen buraları bugün fazla gezmiş ki yorgunluğu belli oluyordu.

Elimi saçlarına atıp karıştırarak,"Pşşt bir selam yok mu?"dedim

Arda yorgun bir şekilde kafasını omzuma yaslayarak,"Selam ablam. Hazır geldin izininle bir kaç dakika kestireyim."dedi

Bu haliyle gülümseyip saçlarına dudaklarını bastırarak,"Şebek."dedim

Karşımda oturan babaannem ise geldiğimden beri dikkatlice beni izliyordu. Bakışları fazlasıyla diken gibi batsa da bunu hiçte önemsemedim. Benim fark ettiğimi anlamış olacak ki sonunda söze girerek,

"Zerya, bugün bu kılıkta mı gezdin buralarda,bu şehri bilmezsin de,edepte mi bilmezsin şu haline bak!"dedi

Evet bende nerede kalmıştık diyordum. Geç bile kalmıştı. Önce söylediklerini dinleyip ardından sinirlerime hakim olmak için derin bir nefes aldım;

"Babaanne,"dedim baskın bir tonda

Sakin ol Zerya. Sakin ol. Babanın annesi o. En azından babanı düşün diye kendime telkinler versemde bende de her şey bir yere kadar ama! Sertçe bir nefes vererek,

"Doğru bu şehri bilmiyorum, ama ben bir yerde gözlerine, nefislerine sahip çıkamayacak insanlar yüzünden kendimi kısıtlayamam, ben edebi de bilirim nerde ne giyineceğimi de bunu konuşmak size düşmez!" dedim sert bir sesle

Daha konuşacaktım ki,annem elime dokununca susmamı istediğini anlamıştım. Yapma be annem. Yine bunların karşsında sessiz kalma. Ama annemin sessiz kalmaya niyeti varsa bile benim hiç yoktu. Bu kadın beni asla iki sözüyle sindiremez!