ZERYA(BERDEL)

32.Bölüm

Medya : Eylül Deniz

Bölüm duyurularını ve alıntılarını Instagram üzerinden paylaşıyorum takip ederseniz çok sevinirim 🙏

Instagram : zeryaofficial

Bölüm sınırı 150 oy ve 200 yorumdur.

Keyifli Okumalar...

Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda başımda duran doktor ve Boranı gördüm. Son olanlar aklıma gelince hızla doğrularak elim karnıma gitmişti.

"Bebeklerim."dedim korkuyla

"Sevgilim sakin ol bir şey yok."dedi boran beni sakinleştirmeye çalışarak

Elimi karnıma koyarak sadece onları hissetmek istedim.

"Boran bebeklerim iyi değil mi?"dedim

"Güzelim bebeklerimiz de sende iyisiniz."dedi boran elini karnıma koyarak

Nevin hanıma dönerek;

"Ben çok sancı çektiğimi hatırlıyorum neden böyle oldu daha doğuma bir buçuk ay var."dedim

"Zerya hanım lütfen sakin olun sizin gibi ikiz bebeklere hamile kadınlarda erken doğum ya da sancı görülebiliyor. Siz de yalancı bir sancı çektiniz ama merak etmeyin şuan doğum söz konusu değil!"dedi.

Doktordan duyduklarım ile rahatça derin bir nefes alabilmiştim. Onlara bende bir an önce kavuşmak istiyordum ama sağlıklı bir sekilde

Doktor bir kaç bir şey daha söylerek odadan çıkmıştı. Borana dönerek;
"Boran ben çok korktum bebeklerimize kavuşamamıza bu kadar az kalmışken çok korktum."dedim

"Size hiçbir şey olmasına izin vermem. Çok şükür ki iyisiniz."dedi boran bana sarılarak

"Çok şükür."dedim gülümseyerek

Boran'dan ayrılarak,"Kimseye haber vermedin değil mi? Şimdi boşuna endişelenmesinler."dedim

"Yok güzelim aklım sadece sende olduğu için kimseye haber veremedim ama annemler şuan öğrenmiş olabilirler."dedi

"Sevgilim bebeklerim ile konuşur musun? Hareketlerini hissetmek istiyorum."dedim

Boran anlıma bir öpücük bırakıp hemen ardından elini karnıma koyarak,"Babam bizi çok korkuttunuz."dedi dudaklarını karnıma bastırarak

"Bizde sizin gelmeniz için çok heyecanlıyız ama zamanında gelin olur mu? İkimizde sizi çok seviyoruz."dedi

Geri çekildiğinde sonunda bebeklerimin hareketlerini hissetmiştim. Bu hiç şaşmıyordu ben isteyince hareket etmeyen bebeklerim babaları konuşunca hemen harekete geçiyorlardı.

Bebeklerimin hareketleri ile birlikte gülmeye başlamıştım. Onları hissetmek bile ayrı bir mutluluktu.

"Sevgilim bugün ne olur ne olmaz hastanede kalmamız gerekiyor."dedi boran

Boran'ın bu söyledikleri ile ne kadar kalmak istemesem bile bebeklerim için katlanmak zorundaydım.

"Tamam."dedim mecburen

Hastanede kaldığımız gece çok şükür ki herhangi ters bir durum olmamıştı. O günden sonra Boran daha da üzerime düşerek yanımdan ayrılmamaya karar vererek şirket işlerini evden yürütmeye başlamıştı.

Ne kadar iyi olduğumu ve onun burada çalışmasına gerek olmadığını söylesem bile beni dinlememişti. Bende artık ısrar etmeyerek durumu kabullenmiştim.

Arada bazen karnıma sancılar girse de doktor bunun yalancı doğum olduğunu söylerek bizi rahatlatmıştı. Maalesef son bir ayım kaldığı için hareket etmem çok zorlaşmıştı.