အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်

စာစဥ္ ၂၇ (၁၇-၃၀)

စာစဥ္ ၂၇၊ အခန္း ၁၇။ ယူရွန္းနဲ႔ က်ီအိုက္ရဲ့ကေလးေလး (7)

“ယူရွန္း .. ကၽြန္မကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိကစားခဲ့တုန္းကေရာ ကၽြန္မကို မမွတ္မိေတာ့တုန္းကေရာ ဖုန္းနံပါတ္အတုေပးခဲ့တုန္းကေရာ ရွင့္ကို အျပစ္မတင္ခဲ့ဖူးသလို အခုလည္းအျပစ္မတင္ဘူး တျခားသူေတြက ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ အရွုံးသမားအျဖစ္ခံတယ္လို့ ကၽြန္မကိုေျပာၾကတယ္ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မက ဂူယူရွန္းဆိုတဲ့ ေယာကၤ်ားအတြက္ပဲ အရွုံးခံတာကို သူတို့မသိဘူး.....ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကိုက ဂူယူရွန္းအတြက္ အရွုံးသမား ျဖစ္ခ်င္ေနတာမို့”

သူမသာအနားမွာရွိေနရင္ ငိုေနတဲ့ သူမကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးလိမ့္မွာေပမဲ့ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ‌ေ၀းလို့ေနတာေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ ဂူယူရွန္းလုပ္ေပးနိုင္တာဘာမၽွမရွိ ။

“ေရွာင္အိုက္ ကိုယ့္ကို သေဘာက်လြန္းလို့ငိုတာကလြဲရင္ တျခားေၾကာင့္နဲ႔ေတာ့မငိုေစခ်င္ဘူးကြာ”

ဂူယူရွန္းစကားေၾကာင့္ ခ်င္းက်ီအိုက္ ငိုတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး...

“အ႐ူးႀကီး လူယုတ္မာႀကီး”

ခ်င္းက်ီအိုက္ ရဲ့ မေက်နပ္သလိုေလသံေလးေၾကာင့္ ဂူယူရွန္း ႐ုတ္တရက္ အားေတြပင္ျပည့္သြားသလိုပင္ ။

“လူယုတ္မာတဲ့လား ကိုယ္က ကိုယ့္မိန္းမကိုပဲယုတ္မာခ်င္တာ ဘယ္လိုလဲ ယုတ္မာတာကိုျမင္ခ်င္လား”

“ရွင္...”

ခ်င္းက်ီအိုက္ စကားလုံးတို့ပင္ ေပ်ာက္ရွသြားရၿပီး ဂူယူရွန္းကေတာ့ သူမရွက္ေနတာကို ဖုန္းထဲကေန ေကာင္းေကာင္းႀကီးခံစားေနပုံပါပင္ .... ငယ္ငယ္တည္းက သူမရွက္ေအာင္အျမဲ လုပ္တတ္တဲ့ ဂူယူရွန္းက တကယ့္ကို လူဆိုးေကာင္ပါေလ ....။

ဂူယူရွန္း ႏွုတ္ခမ္းထက္ အျပဳံးတို့ ျဖစ္တည္ေနရင္းက တစ္ခုခုကို သတိရမိတာေၾကာင့္ စကားျပန္စလိုက္ေတာ့သည္။

“ေရွာင္အိုက္ ..ကိုယ္တို့ကစာခ်ဳပ္အရ လက္လည္းလက္ထပ္ၿပီးၿပီကို
ကိုယ့္ကို ‘ေယာက်္ား’ လို့ ေခၚသင့္ၿပီမဟုတ္ဘူးလား...
ေရွာင္အိုက္ ‘ေယာက်္ား’ လို့ေခၚေနာ္”