"အော် ညမလေး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ "
အဆောင်ကနထွက်လာတော့ လမ်းချိူးအကွေ့နားမှာရပ်စောင့်နေတဲ့ နန်းမှုံ ဒီကောင်မလေးကိုရှိန်းကြည့်လို့မရ
" အမဆီကိုတမင်လာတာပါ စကားပြောလို့ရမလား"
"ရပါတယ် ပြောလေ "
နန်းမှုံကမပြောသေးဘဲ နေခြည်နဲ့မေဦး ကိုဝေ့ကြည့်လိုက်သေးသည် သူတို့ကလည်းအလိုက်သိစွာနဲ့ ငါတို့အရင်သွားနှင့်မယ် လို့ဆိုကာ အရင်ထွက်သွားသည်
တကယ်ဆိုရင် အဲ့အပြုအမူကိုသူမကြိုက် ပြောစရာရှိရင် ဖုန်းဆက်ပြိးပြောလည်းရတာကို တကူးတကလာရှာတဲ့အပြင် သူငယ်ချင်းတွေကိုလည်းနှင်ထုတ်လိုက်သေးတယ်
"မြန်မြန်ပြောနော် အလုပ်ရှိသေးတယ် "
"အမကမြန်မြန်ပြောဆိုတော့လည်းပြောရမှာပေါ့ အမေနဲ့ကြိုက်နေကြတာလား "
ပြောစရာရှိတယ်ဆိုေပမဲ့အဲ့စကားကိုတော့ထင်မထား မျက်နှာပျက်လို့တော့မဖြစ်
"ငြင်းဖို့မစဥ်းစားပါနဲ့ ညမအကုန်သိတယ် အမေဖုန်းပြောတာလည်းကြားတယ် "
"ဟုတ်တယ် ကြိုက်နေတယ် "
"ကြိုက်လို့မရဘူး အမ အမကိုညမချစ်လို့ အမေနဲ့သဘောမတူနိုင်ဘူး "
"ညမသဘောတူစရာမလိုပါဘူး အန်တီဆုံးဖြတ်ပါလိမ့်မယ် ပြောချင်တာဒါပဲမလားအမသွားပြီ "
ခပ်ပြတ်ပြတ်ေပြာရင်း လှည့်ထွက်လာခဲ့တယ် နန်းမှုံ အနောက်ကနေ လှမ်းပြောလိုက်တဲ့စကားတခွန်း
"မရရအောင် ဖြတ်ပြမယ် "
...........
"အန်တီ...."
"ရှင်..."
"ထမင်းစားပြီးပြီလား "
"ပြီးပြီပေါ့ သမီးရဲ့ မေးမယ်ဆိုအချိန်လေးဘာလေးကြည့်ဦးကွယ် ညကလည်းအဲ့လိုပဲ "
လူနာဆေးမှတ်တမ်းများရေးနေပြီးတေ့ာ မျက်လုံးလေးကအပေါ်လှန်ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်တော့ ဒီလူ့ရင်ထဲဖိုးသိုးဖက်သပ်
"အဲ့တာဆို အပေါ်သွားရအောင် ဒီမှာ စတော်ဘယ်ရီတွေယူလာခဲ့တယ် ဟိဟိ အဲ့တာကျွေးဦး "
