Mahallemizin Abisi (bxb)

3. Bölüm

Merhabalar...

Sizlerden çok çok önemli bir şey isteyeceğim. 🙈🙈🙈

Şöyle ki zaten karakterlerin genel tasvirini hikaye içerisinde yaptım ancak tanıtım için uygun görsellerde herifler bulamadım. Resmen ben arayınca adamlara kıran girdi. O yüzden sizinde kafanızda ki benzer Timur, Berca karakterlerinin isimlerini yazarsanız yoruma görsel olarakta var olsunlar istiyorum.

Şimdiden teşekkür ederim ☺️

•
•
•

Keyifli okumalar 🥰

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum ☺️

•

"Biraz arabaya yürüyeceğiz ama sorun olmaz değil mi?" Timur, içindeki heyecanı sesine yansıtmamak için var gücüyle savaşırken neşesini gizleme gereği görmemişti.

"Yok sorun olmaz, hem ben yürümeyi çok seviyorum. Pek kimse sevmiyor yani bizim çocuklara söylediğimde yanaşmıyorlar. Ama ben öyle boş boş yürümeyi bile çok seviyorum. Sadece müzik dinlemek biraz sıkıntı oluyordu ama onuda çözdüm."

Can kulağıyla dinliyordu sevdiğini Timur, sonuçta ilk defa kendini ona açıyordu. "Abinleri veya arkadaşlarını beklemek zorunda değilsin, beni de arayabilirsin. Bende severim yürümeyi, birbirimize eşlik ederiz." Devamında ise yüreğinden "İçinde senin olduğun her şey kabulüm." diye geçirmişti.

"Yaa gerçekten mi? Ama sen çok meşgulsün yani abimler hep senin işle veya mahalle ile uğraştığını söylüyor o yüzden seni meşgul etmek istemem. Yine de teşekkür ederim."

Bu çocuğun çevresinde ki herkesi yok etmek istemesi elde değildi. Herkesin kendi hakkında bir fikri vardı ve bu fikirleri fütursuzca küçüğü ile paylaşmaktan çekinmiyorlardı. Attığı adımların hepsini sanki önceden tahmin ediyorlarmışçasına yaptıkları yorumlarla önünü kesiyorlardı.

"Abinler abartmışlar, hem sen her zaman ara elbet programı uydururuz." Sevdiği kendinden tarafa başını çevirerek sallamış ve kocaman gülümseyerek teşekkür etmişti. Şimdi onu sarıp içine sokmamak için nelerini vermezdi ki Timur.

Sonunda arabanın önüne geldiklerinde hızla kapıyı açmıştı. Küçük civcivinin binebilmesi için biraz yüksekti arabası ama şuanda onu kucağına alıp oturtamazdı. Kendine kızmadan edemedi. Ne vardı ki büyük bir arazi aracı alacak? Kendi arkadaşları bile her fırsatta arabaya binerken zorlandıklarını söylüyorlardı, küçüğü nasıl binecekti?

"Biraz ayağını kaldırman gerekecek binmek için, çok yüksek." Uysalca başını sallarken Timur, belinden tutarak destek oluyordu.

"Timur Abi çok yüksek, sanırım binemeyeceğim. Sen yardımcı olur musun?" Berca, göremiyor oluşunun vermiş olduğu yenilgi ile başını önüne eğerken Timur, önce bu teklifin şaşkınlığını hemen ardından sevdiğinin düşen yüzünün hüznünü hissetmişti.

"Ne oldu, neden astın yüzünü? Bir sorun mu var?" Telaşla konuşmasıyla sevdiğini net olarak görebilmek için bir adım geri çekilmişti. Neler olduğunu anlamak istiyordu, yanlış ne yapmıştı? Sevdiği, arabaya yasladığı sırtı ve kendini teğet geçen bakışlarıyla beraber boşluğa çevirmişti yine yüzünü.

"Yok bir şey olmadı sadece çok acıktım onun halsizliği düştü üstüme. Binelim mi arabaya?" İçi rahat etmese de sevdiğinin dediğini yapmaktan başka çaresi yoktu. Kesin bir şey olmuştu ama şuanda bu konuda üzerine gidemezdi. Sevdiğini sesli olarak onaylamış ve belinden tutarak kaldırıp yan bir şekilde koltuğa oturtmuştu. Tam bu sırada küçüğü başını kaldırarak teşekkür etmiş ve bakışları saniyelik olsada denk gelmişti.