Keyifli okumalar 🥳
Satır arası yorumlarınızı bekliyorum 🍀
🐣
"Abi, babam ne zaman gelecek?" Oturduğum yerde rahatsızca kıpırdanırken adım seslerinden abimin nerede olduğunu anlamaya çalışıyordum.
"Konuştum koçum, geleceğim dedi işte. Hayırdır?" Sıkkın bir şekilde nefes vermiştim. Dışarı çıkmak istiyordum ama babamı da özlemiştim. İki gündür hiç vakit geçirememiştik. Hastanede nöbetçiydi günlerdir.
"Sadece özlemiştim abi." Olduğum yerde ayaklanırken salonun kapısına doğru ilerlemiştim.
"Abim..." Üçüncü adımımda önce abimin sesini hemen ardından elimde ellerini hissetmiştim. Elini sıkıca kavrarken tebessüm etmiştim.
"Bana neden seslenmedin koçum, neden hiç söz dinlemiyorsun?" Kızgın ve sitemli çıkan sesi ile istemsiz üzülmüştüm. Zaten son haftalarda her şeye yerli yersiz üzülür olmuştum.
"Evin içindeyiz diye abi." Bir eliyle belimi sararken diğer eli avuçlarımın arasında beni yönlendiriyordu.
"Beni çağıracaksın nerede olursak, tamam mı? Ne yapmak istiyorsun, söyle?"
"Peki abi, özür dilerim. Şey... Kitabımı alıp bahçeye çıkabilir miyim?" Çekingen çıkan sesime engel olamamıştım.
"Tamam abiciğim, sen bahçede otururken ben kitabını getiririm. Önce hırkanı giyelim..." Beni durdururken elimi tutup kaldırmış ve giymeme yardım etmişti.
"Sen hasta mı oluyorsun? Rengin atmış gibi, iştahında yok bu aralar... Abim gelmeden biz mi onun yanına gitsek, seni bir muay..."
"İyiyim ben, hastaneye gitmek istemiyorum, lütfen abi.!" Sesimin titremesine engel olamamıştım. Dediği gibi pek bir şey yiyemiyordum son günlerde. Yemek için kendimi zorladığımda midem bulanıyordu.
"Tamam, tamam aslanım gitmeyiz. Senin neyin var? Bana anlatmak ister misin?" Abimin sorgulayıcı sesine ne diyeceğimi bilememiştim. Dikkatli olmamı söyleyerek beni yönlendirirken açık kapıdan esen rüzgarı hissetmeye başlamıştım. İyi hissettirmişti.
"Abi, işin bittiğinde beraber kitap okuyalım mı? Hani çocukken olduğu gibi?" Hevesli sesime gülmüştü abim.
"Sen hala çocuksun. Küçücüksün." Saçlarımı karıştırıp bir anda koltuk altlarımdan tutarak kucağına almıştı beni.
"Abi! Bırak beni... Hadi!"
"Olmaz! Çocukken olduğu gibi olacak!" Neşeli sesine kahkaha atmıştım. "Gel, otur. Şimdi geliyorum, sakın kalkma tamam mı?" Ben başımı sallarken yanaklarımı avuçlarının arasına alıp başımın üzerine öpücük kondurmuştu.
Son zamanlarda bana neler olduğunu anlayamıyordum. Bana anlatacak olan Deniz ile de görüşmüyordum. Sanki kafam daha çok karışıyor; bedenim, ruhum yoruluyordu. Bilmediğim bir acı çekiyordum.
Abimin soluk seslerini duymamla dikkat kesilmiştim.
"Al aslanım..." Elimin altına bıraktığı kitap ile teşekkür etmiştim. "Şu dilekçeleri yazayım, yarım saate sendeyim koçum."
YOU ARE READING
Mahallemizin Abisi (bxb)
Teen Fiction*** İki erkeğin aşkını anlatmaktadır, rahatsız olacak ve en önemlisi rahatsız edici yorumlar yapacaklar okumasın.*** - Herkesin hayran olduğu kişiydi o. Yolda yürüdüğünü gören kızlar tekrar tekrar bakmamak için gerisin geri giderlerdi. Yaşıtlarının...
