Mahallemizin Abisi (bxb)

11. Bölüm

Keyifli okumalar 🥳

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum 🍀

Daha önce hiç sevgilim olmamıştı. Konuştuğum kişiler olmuştu ama hep bir şeylerin eksik olduğuna dair his yakamı bırakmadığı için ne onlara ne de kendime bir şans vermiştim. Birilerine karşı da bir şey hissedecek gibi olsam onlar tarafından yarım kalmıştım.

Ama son zamanlar da hissettiğim şey...

Bunun adı nedir bilemiyorum. Ya da kime karşı hissedilirse doğrudur anlam veremiyorum. Bir sevgiliye ne hissedilir ondan da emin değildim ki.

Deniz, Melih Abiye karşı olan hissettiği duyguları anlatırken benzer şeyleri hem kendi abilerime hem de Timur Abiye hissettiğimi fark etmiştim. Ama Deniz aralarında fark var diyordu. Sadece ben aradaki farkı anlayamıyordum.

Sözlerinin altında sürekli mana aramam o farklardan biri olabilir miydi?

Orkideyi sevmeyi değilde onu sevmemi istiyor gibi değil miydi?

Ooffff!!!!

"Oğlum? Bir şey mi oldu?" Babamın telaşlı sesi ile iç hesaplaşmamın dışarı taştığını anlamıştım. Hızla başımı sağa sola sallarken telaşla konuştum.

"Yok! Yok, bir şey... Ben sadece bir şey düşünüyordum. Yani sıkılıyordum. Sıkıldığımı düşünüyordum." Yankı Abimin içini rahatlatması gereken konuşmam sanırım daha da meraklandırmıştı onu.

"Arın, oğlum bir problem varsa benimle paylaşabilirsin istersen. İyisin değil mi, canını sıkan bir şey yok?" Başımı yine aynı hızla sallarken yavaştan ağrımaya başladığını hissetmiştim. Daha fazla sorgulamaması için ortaya bir konu atmıştım gerilerek.

"Sadece annem... Annemi aradım da yine açmadı. Ne zamandır da mesaj atmadı, merak ettim." Yanımdaki bedenini hareket ettirdiğini koltuğa sürten kumaş sesinden ve bıraktığı boşluktan anlamıştım ama yine de elimle yoklama ihtiyacı hissetmiştim. Havadaki elimi tutarken konuştu.

"Buradayım... Buradayım oğlum. Daha dün konuştum ben, iyiydi. Sıkıntı yok. Sen kafanı takma. Hem bugün Yağız Abinlerin yanına gitmek ister misin? Okul için alışverişe de çıkarız. Kitaplarının siparişini verdim onlar da gelecekler." Abimin hızlı hızlı konuşmasına başımı hevesle sallarken heyecanla konuştum.

"Alışverişe gideceksek Deniz de gelsin mi baba? Lütfen?!" Yanaklarımda hissettiğim elleriyle ileri geri yaparak sevmiş ve akabinde onay vermişti.

Hazırlanmam da bana yardım ederken kendisinin zaten hazır olduğunu söylemişti. Yarım saate evden çıkmıştık. Deniz'i de aldığımız da hızla abimlerin ofisine gitmiştik.

Sonunda ofise geldiğimizde ise babam bir kez olsun omzuma sardığı kolunu indirmeyerek beni yönlendirmişti. Bir rezidansta apartman dairesindeymiş ofisleri ve şu an kapının açılmasını bekliyorduk.

"Cenker Abinin sesi buraya kadar geliyor." Neşeli sesime babam dümdüz sesiyle karşılık vermişti.

"Ben onun sesini keseceğim. Daha o gün senin yanağını sıkmasının hesabını sormadım ben ona." Babamın bu haline gülmeden edememiştim. Yağız Abim en sinirlimiz olmasına rağmen o bile kimseye zarar veremezdi ki.
Kaldı ki Yankı Abim... Kimseye zarar veremezlerdi onlar.

Açılan kapı ile Cenker Abinin neşeli sesi doldurmuştu kulaklarımı.

"Arım balım peteğim ve nemrut abisi gelmiş... Bir de yanlarında promosyon."

"Arkadaşım Deniz, problem olur mu?" Çekinerek konuşmam ile babam omzumdaki elini ileri geri hareket ettirerek konuşmuştu.

"Hiçbir şey olmaz oğlum, hadi geçelim içeri. ... Eşiğe dikkat et paşam." Ayakkabımın ucu ile eşikteki mermeri yoklayıp içeri geçmiştim. Babamın yönlendirmesi ile hareket ederken tedirginliğim bir türlü geçmiyordu.