Bits of Chemistry | ✓

Kabanata 50

Kabanata 50

I never saw myself in this position. Marami akong bagay na hindi nagawa. Marami akong pangarap na hindi naabot. Maraming tao, hindi man nila aminin, ang bumaba ang tingin sa akin. Just because I wasn't able to reach their standards. . .

Umiling-iling ako. I didn't have it easy as others did. Although the resources were given to me —it was also taken away from me. Mas masakit 'yon dahil nasanay na ako sa karangyaan; nasa tuktok na ako ngunit binalibag ako pailalim.

"Pasensya na kung ngayon lang ulit ako nakadalaw, ma. . ." bulong ko sa hangin. Hawak-hawak ko ang isang basket ng bulaklak.

The grass rustled along with the wind. I bristled and tucked a strand of my hair on the back of my ear. Napangiti ako dahil pakiramdam ko nandito si mama ngayon.

The whole scenery was peaceful. Hindi ko inakala na makakamtam lang ni Mama ang katahimikan sa ganitong klaseng lugar.

"Ang d-dami kong hindi nagawa para sa 'yo. Ang dami kong pagkukulang. Hindi m-mo man lang naabutan si Leven. . ." humihikbing kwento ko sa kan'yang lapida.

Her memories with me even if it was short, it was vivid. It's like my favorite film. I knew every moment too well. Kahit ipikit ko ang mga mata ko ay kabisado ko ang bawat kibot labi upang sabihin ang kan'yang mga linya. My heart swelled with happiness upon reminiscing her beautiful face.

"Mahal na mahal kita, mama. . ." I whispered in the wind. "You were one of the things that kept me going. Hayaan mo sana na habang nabubuhay ako ay mabubuhay ka sa alaala namin. . ."

Mama made me realize that life is short and unpredictable. We have to live our life knowing this undeniable fact. Kaya ko magtanim ng galit sa mga taong hinayaan kaming magdusa pero pagod na ang puso ko magdala ng bigat na 'yon. I can't endure hating someone I can't change.

"Can I also talk to her?" tanong ni Etienne sa tabi ko. He was wearing a black polo tucked in his black slacks. Ang bagong kulay n'yang itim na buhok ay nagpatingkad ng abo n'yang mga mata. He looks like a grown up Leven now.

Tumango ako. "Sige, tapos kapag sumagot, sabihin mo sa akin."

Ngumuso naman siya. "Ginawa mo pa akong espiritista."

I chuckled and kissed his cheek. "I'll give you two the privacy that you need. . .or do you want me to hear what you want to say?"

Umiling si Etienne. "Hindi na. Kahit kaming dalawa na lang. Baka kapag sumagot, tumakbo ka pa e."

"Gago ka."

Etienne jutted out his lips and looked down on my mother's grave."Mama si Lavy oh, minumura ako. Walang proper manners and right conduct. Dapat parusahan. . .ako na po siguro gagawa no'n mamaya."

A tiny smirk graces his ethereal face. My cheeks are heated because of his statement and I touch my ears to contain my feelings.

Napailing na lang ako nang tuluyan at pinuntahan ang anak kong nagbubunot ng damo sa bandang dulo ng libingan. Nanglaki naman ang mga mata ko.

Iba talaga ma-bored ang mag-ama ko! Tingnan mo ang isang ito naging hardinero pa nga.

Nilapitan ko si Leven na nakakunot ang noo habang ginagawa 'yon. Umangat ang tingin n'ya sa akin.

"What are you doing?" I asked, pertaining to his constant digging. "Madudumihan ka, Leven."

"May tao raw dito e. Wala naman, Mommy." Leven knotted his forehead, pinagpag ang kan'yang kamay na puro lupa na.

Kinuha ko ang face towel sa bag ko upang linisin ang kamay n'ya. "Anong tao sa lupa, Leven?"

"Nasaan na po ba 'yong tao sa ilalim ng lupa? Paano po 'yon? Bakit siya tinanim sa lupa? Dadami rin ba siya? Itatanim din ba 'yong kapatid ko kung nagkataon, Mommy?"