Kitabı yazalı bir sene olacak ama neyse bir şey açıklayayım.
Şimdi bu kitapta binbir türlü saçmalığa ve klişelere denk gelebilirsiniz ki yorumlar aşırı canınızı sıkabilir.
Bu kitap benim ilk kitabımdı ve açıkça söylemek gerekirse bir sürü mantık hatası olmasına rağmen kaldırmadım.
Özensiz bir şekilde yazılmış kitaptır.
(Bazıları çok sevsede)
Sizi 3 ve 4. kitaplarıma yani her satırını özenle yazdığım kitaplarıma davet ediyorum..Yani herkes orada bence gelmelisiniz..
Neyse isterseniz okuyun o kadar kötü değil öptüm kocaman 🤍
-
Hastaneden çıkıp yeni taşındığım evime doğru yürümeye başladım.
Ayağımla taşlara vurarak yürürken düşünmeye başladım.
Hayatımda her şey çok ani gelişti.
Herkes gibi normal bir hayatım vardı,taki annem vefat edene kadar..
Anneme babama karşı her zaman çok sıcak kanlı, güler yüzlü olmuştu.
Ama babam anneme karşı hep soğuktu.Eve geç gelirdi bazen hiç gelmezdi.Annem hiç bir zaman kabul etmezdi ama babamın hayatında başka kadınların olduğuna emindim.
Annem akciğer kanserinden vefat edeli 2 sene oldu.Babam ne kadar üzülmüş gibi yapsada çok umrunda olduğunu düşünmüyorum.Bu düşüncemi kanıtlayan şey ise babamın annemin ölümünün üstünden bir ay sonra evlenmesiydi.
O zamanlar 17 yaşındaydım.Zaten içine kapanık birisiydim.O kadın evimizde yaşamaya başladığında iyice içime kapanmıştım.Zaten babamla selam vermek dışında konuşmuyordum. Onunda zaten umrunda olmuyordu.
O zamanlar tek istediğim o evden gitmekti.Ne pahasına olursa olsun kurtulacaktım o evden.Ve annem ile olan anılarımdan..
18 yaşına geldiğimde liseyi bitirmiştim.Üniversite sınavından da yüksek bir puan almıştım.Sanırım içine kapanık,odasından çıkmayan birinin tek avantajı ders çalışmak için bol bol zamanı olmasıydı.Benimde öyle oldu.
Ve sonunda en çok istediğim yer olan Bursa üniversitesi tıp fakültesini kazandım.Bu durumu babamla konuştuğumda "tebrikler,yolun açık olsun" demekten başka bir şey yapmadı.Yapmasını da beklemiyordum zaten.Apar topar toplanıp bir hafta içinde İstanbul'dan Bursa'ya geldim.Üniversiteme yakın olan mahalleden birinde müstakil bir ev tuttum.Ve o zamandan beri de burada yaşıyorum.Babam arada arayıp nasıl olduğumu sorar,ayda yılda da bir miktar para atar.Başlarda yanlız yaşamak çok zor gelsede her şey de olduğu gibi bunada alışıyor insan..
Düşüncelerimi bölen ses ile irkilip sağ tarafıma baktım.
"Emir gelsene iki kadeh bir şey içelim!"
Gelen ses mahallenin abilerinden Mehmet abiye aitti.Buraya taşınırken bana en çok yardımı dokunan oydu.
Neredeyse tüm eşyalarımı evime taşımıştı.
Gülümseyip yanlarına doğru ilerlemeye başladım.Bir ateş yakıp etrafına oturmuşlardı.Aralarından sadece Mehmet abiyi tanıyordum.
Baktığımda Mehmet abinin yaşlarında bir kaç kişi birde onlardan küçük duran biri daha vardı.
Çantamı çıkarıp aralarına oturdum.
"Koyayım mı bir bardak?" Dedi Mehmet abinin yanında oturan adam elindeki şişeyi göstererek.
"Yok abi sağol ben kullanmıyorum"
Adam kafasını sallayıp şişeyi kafasına dikti.
"Adam tıp okuyor içki mi içecek göt"
Mehmet abi ağızı kayarak konuştuğunda istemsizce kıkırdadım.
Gülerken kafamı kaldırdığımda bir çift kahve gözün bana baktığını farkettim.Bir süre gözlerine baktığımda yan bir sırıtışla 'hayırdır' anlamında gözlerini kırptı.
Omuz silkip bağıra bağıra şarkı söyleyen Mehmet abiye döndüm.Gerçekten komik duruyordu.
Yarım saat onların yanında oyalandıktan sonra oturduğum yerden doğruldum.
"Size iyi eğlenceler malum sabah erken kalkıyorum gitmem lazım"
Mehmet abi kafasını zoraki kaldırarak kısa süreli bakıştığım kişiye döndü.
"Azat götürüver çocuğu tekin olur bu saatte buralar" dedikleri zor anlaşılsada Azat kafasını sallayıp bana döndü.Gözüyle yolu gösterdi.
"Buyur"
Kafamı sallayıp yürümeye başladım.
Beraber bir süre yürüdükten sonra aramızdaki sessizliği bozdum.
"Her gece buraya mı gelirsiniz?"
Önündeki yola bakarak kafasını salladı.
"Arada." dedi düz bir ses ile.
Anladım anlamında kafamı salladım.
Bir kaç dakika sonra bana döndü.
"Tıp mı okuyorsun?" yüzüme bakarak merakla sorduğu soruyla gülümsedim.
"Evet, çocuk doktoru olmak istiyorum" hevesle cevap verdim.
"O kadar yıl tıp okuyup ola ola çocuk doktoru mu olucaksın?"
Bir kaç saniye yüzüne baktım.Küçüklüğümden beri hayalini kurduğum meslek bir anda gözümde küçülmüştü!
"Niye olamaz mı? İlla beyin cerrahı falan mı olmam lazım?" dedim sitemle.
"Yok canım banane ne olursan ol"
cebinden sigarasını çıkarıp parmaklarının arasına aldı.Çakmağı ile alıp dudaklarına götürdü.
Göz devirip önüme döndüm.Bir kaç dakika hiç konuşmadan yürüdüğümüzde evimin önüne gelmiştik.Cebimden anahtarı çıkarıp
gülümsedim.
"Sağol eşlik ettiğin için"
Sigarasından son bir duman çekip yandaki konteynera fırlattı.
"Önemli değil"
küçük bir baş selamı verip ters yöne doğru döndü ve yürümeye devam etti.
Arkasından bir süre bakakaldıktan sonra anahtar ile kapıyı açıp evime girdim..
-
-
-
SELAMMM
Buralarda yeniyim.
Yazdığım ilk hikaye değil , ama yayınlandığım ilk hikaye umarım beğenirsiniz..
Hoşçakalınnn ❣️
YOU ARE READING
ZÜMRÜT YEŞİLİ (GAY)
Teen Fiction-Madde bağımlısıyım. +Bende sana bağımlıyım. {TAMAMLANDI}
