ZÜMRÜT YEŞİLİ (GAY)

-SICAK SEVGİ-

"Azat valla acımıyor hiç bir yerim ya."

Azat bana dönmeden elindeki son kıyafeti de çantaya koydu.

"Acısa söylüyorsun sanki."

"Ama ne yapayım boşa telaş yapıyorsun."

Azat elindeki çantayı yere bırakıp yanıma doğru adımladı ve yüzümü avuçlarının arasına aldı.

Bir şey söylemeden yüzüme doğru yaklaştı ve dudaklarıma kokulu bir öpücük bıraktı.

"Güzelim benim."

Hafif kıkırdayınca gülümseyip yanağımdan öptü.

"Çıkalım hadi."

Kafamı salladığımda Azat kolumdan hafifçe tutup yerdeki çantayı eline aldı.

Hastanede yaklaşık bir hafta kadar kalmıştım.Bu zaman içerisinde babamda gelmişti.3-4 gün benimle beraber kalıp benimle ilgilenmişti.
Küçüklüğümde beni yabancı gibi gören adamın bu şekilde davranması şaşırtıyordu.

Tabiki hala babamın anneme yaptıklarını unutamıyordum.Yaptığı psikolojik şiddetler ve aldattığı kadınlar..Hepsi beynimin bir köşesinde kazılıydı ve hayatımın sonuna kadar da aklımda kalacaktı.

Ama ne olursa olsun babamdı..

Hasta masraflarının da hepsini ödemişti.Azat başta gurur yapsada babamın iyi niyetini gördüğünde mecburen susmak zorunda kaldı.

Öyküde çok fazla olmasada yanımda olmuştu.Çünkü annesi rahat bırakmıyordu.Zaten okulu da vardı.
Ama beni hala zümrüt yeşili diye sevmesi aşırı hoşuma gidiyordu.

Odadan çıktığımızda Doruk ve Mert kol kola duruyorlardı.Doruk bütün ağırlığını Merte vermiş gibiydi.

"Yaptınız mı çıkış işlemlerini."

"Yaptık yaptık defolup gidelim şu hastaneden artık."

Doruğun sert sesine karşı üçümüzde şaşırarak Doruğa baktık.Doruk gözlerini devirerek kolunu Mertten çekti ve hafif topallayarak yürümeye başladı.

Azat kaş göz işaretiyle Merte baktı.

"Ne oldu?'

"Bir tane hemşireyle konuşurken gördü.Zaten soğuk yapıyordu şimdi iyice delirdi." dedi Mert bıkkın sesiyle.

Söylediğine gülmeden edemezken üçümüz birden Doruğun peşinden ilerledik.

Hastanenin bahçesine geldiğimizde Doruk hala Merte kötü kötü bakıyordu.

"Doruk yavrum yapma ama böyle."

"Sus!"

Azat'a baktığımda dudaklarına birbirine bastırmış şekilde arabasının kapılarını açtı ve Merte döndü.

"Sen Doruğu al kendine evine götür.
Emir zaten bende."

"Aa ne münasebet! Ben kendime bakarım!" dedi Doruk sitemle.

Mert çıldırmış gibi Doruğa döndü ama sesini bir gram yükseltmiyordu.

"Canımın en içi,can parçam,bebeğim, her şeyim yeter da."

Doruk bir kaç saniye sinirle yüzüne baksada yumuşadığı kesindi.

"İyi!" dedi ve Mert'in arabasının kapısını açıp içeri girdi ve sertçe kapıyı kapattı.

Azatla ikimiz şokla ikisine bakarken Mert bize döndü.

"Hep böyleydi hep.."

"Allah yardımcın olsun kardeşim." dedi Azat hafif gülerken.