ZÜMRÜT YEŞİLİ (GAY)

-ÇİFTE ZARAR-

Azat'ın ağzından

Azat'ın emirle kavga ettiği gece ve sonraki sabah...

-

Emir'e olan hislerimi tamamen kabullenmiştim.Sürekli onu istemem,yanımdayken bile özlemem..
Bu hislerimi ele veriyordu.

Tabiki bunu Emire söyleyemezdim.
Çünkü onun gerçekten çok temiz bir kalbi vardı.

Ve bir o kadar da güzel yüzü..

Kendi mahvolmuş hayatıma onu sürükleyemezdim.Bir kere hayalleri vardı.Çocuk doktoru olmak istiyordu..
Ve bunun içinde çalışıyordu.
O hevesi gözlerine her baktığımda görüyordum..

Peki benim neyim vardı?
Ya da ne hayalim vardı?

Çocukluğundan itibaren maddenin esiri olmuş birinin ne hayali olabilirdi ki zaten?

Bu maddeyi kullanmamın en büyük sebeplerinden biri ise babamdı.

Üvey babam.

Ama öykünün gerçek babası.

Öz babam ben 2 yaşındayken kalp krizinden ölmüş. Tabi annem yapayalnız kalınca ne yapacağını şaşırmış.Kucağında iki yaşında bir bebek başında ne ana var ne baba..

Çıkış yolu ararken karşısına bu adam çıkmış.

Mustafa yılmaz.

Yani şuan ki 'babam'.

Başka umudu olmadığı için tanışır tanışmaz onunla evlenmiş.

Hayatının hatasını yaptığını bilmeden.

Çocukluğumdan beri şiddet gördüm o adamdan.
Dayak,sigara söndürme,kemer..
Ve daha sayamadığım bir sürü şey.
Bunlar beni maddeye iten sayılı şeylerden biriydi.

Madde bataklığının içine düştüğüm ilk zamanlarda öykü doğdu..

Belki de yaşama tutunma dayanağım..

16 yaşındaydım o zamanlar.Tabi benim hallerimi bildikleri için ne annem ne de üvey babam öyküyü bana göstermemişlerdi.Öykünün yüzünü ilk kez 4 yaşında görmüştüm..

Madde bataklığının tamamen içine gömülürken mahalleye biri taşındı.

Emir..Yani namı değer zümrüt yeşili..

Gördüğüm anda tutulmuştum gözlerine zaten.İçindeki parıltı öyle etkilemişti ki..

Hep uzak durmaya çalıştım ondan.
Çünkü ona aşık olmamam lazımdı.
Onun güzel kalbini bu bataklığa sokmamam lazımdı.

İşte çok geç kaldığımı o gece anladım.Emirin yüzü bir saniye bile aklımdan çıkmazken üst üste içtiğim maddeler beynimi döndürüyordu.

Düşündükçe deliriyordum.

Eğer emirle birlikte olursam onun ne hale geleceğini düşünüyordum.
Emirin ağlayacağı düşüncesi bile kafayı yememe yetiyordu.

Nefes alamamaya başladığım anda bir çöp kutusuna tutunarak boynumu tuttum.Hem kafamdaki düşünceler,hemde titreyen vücudum ile nefes almam iyice zorlamıştı.