Our Ending [OUR SERIES #1]

CHAPTER 8

'... pero may gusto po ako sa kapatid niyo.'

__

HALOS takpan ko ang buong mukha habang nagle-lecture si Ma’am Gayle sa harap dahil sa kakahihiyan. Ang kahihiyang inabot ko sa araw na ‘to ay hindi ko na nakaya. 

Pagpasok ko kanina ay naroon na siya. Hindi ko man lang magawang tapunan siya ng tingin o kausapin man lang dahil sa nangyari nitong umaga. 

Hindi man lang kasi siya nag warning sa ‘kin na may CCTV pala ang living room ng dorm niya. Sobrang confident ko pang magbihis sa living area. Buti na nga lang at hindi ko naisipang sumayaw sayaw roon. 

Dahal talagang hindi ako magpapakita sa kanya pag nangyari ‘yon.

“Huy, okay ka lang? Kanina ka pa tahimik.” ani Aiza nang i-dismiss na kami ni Ma’am Gayle. Tumayo ako at inayos ang mga gamit at yung chair ko.

“O-Okay lang.” sagot ko saka napalunok dahil napansin kong pinagmamasdan ako ni Ma’am Gayle na tahimik na nakaupo sa teachers table sa likod. Awtomatiko akong napaupo at napahawak sa dibdib sabay hinga ng malalim. 

“Lah? Anong nangyayari sayo?” lalong nagtaka ang kaibigan ko. Umiling lang ako saka humiga sa desk ko. 

“Hey, let’s eat.” may kumalabit sa likod ko kaya nilingon ko ‘yun. Si Dhayne. 

“Ah.” napakamot ako sa batok ko. Ayoko sana, pero nangako akong babawi sakanya. “T-Tara, don na tayo kumain sa bench.” pagmamadali ko at mabilis na kinuha ang wallet ko sa bag. 

Mabilis kong hinila si Dhayne palabas dahil sa mga titig ni Ma’am Gayle sa ‘kin. Nakakahiya talaga iyong nangyari. Tingin ko ay iyon na ata ang pinaka nakakahiyang nagawa ko sa buong buhay ko. 

“What’s wrong with you?” takang tanong ni Dhayne. Hinila niya ‘ko pabalik para matigil ako sa kaka hila sa kanya. 

“Wala, gutom na ‘ko. At diba nga, babawi ako sa’yo kaya ako yung lilibre sayo ngayon.” sagot ko. Tumango naman siya at agad inilahad ang kamay sa ‘kin kaya muli ko iyong hinila. 

Nag-order kami ng food saka dinala iyon sa bench na malapit lang sa field. Medyo malayo iyon sa building namin at malapit naman sa dance hall. 

“Bakit dito tayo kakain?” nagtatakang tanong ko kay Dhayne. Siya kasi yung nagpasyang dito na kami kakain. 

“Wala lang. Ang sarap kaya dito kumain.” aniya saka naunang umupo kaya sumunod ako sa tabi niya. 

Binuksan niya ‘yung iinumin kong apple juice at nilapag iyon sa harap ko, ganon din ang ginawa niya sa corndog na binili ko. 

Natahimik kaming dalawa habang kumakain. At alam kong hindi siya nagtatanong ngunit naghihintay siya sa paliwanag ko tungkol sa nangyari kahapon. 

Sinimulan kong ikwento ‘yun sa kanya. I started explaining why I ended up going with Ma’am Gayle and why I decided to sleep in her dorm. 

I told her everything with complete honesty and filtered the embarassment that happened to me this morning. 

“So she asked you to stay away from me?” of all that I told her, it was that statement that caught her attention. 

“She did. I refused so…” I acted like it wasn’t a big deal for me and took a big bite in my food. 

“Why though?” 

“I don’t know too, Dhayne. I thought if I’ll tell you about it, you’ll know.” 

Her mood suddenly changed. She became quiet and her jaw was clenching. I noticed her grip in her canned drink slowly tighten.