ASİL | Gerçek Ailem

1. Bölüm : "Deli Komutan"

Selammm! Yeni kurgumla karşınızdayım, çok heyecanlıyım. Çocukluk hayalim olan mesleğin kitabını yazmak beni çok mutlu ediyor. Umarım beğenirsiniz. 🖇

Keyifli okumalar lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Takip etmeyi de unutmayın.

Multi: Ahu Ülküm Alaca

🚨INSTAGRAMA GELİN BEBİSLERİM @lunabnee 🚨
🚨TIKTOK : @lunabnewattpad🚨

Güzel bir grup kurmayı düşünüyorum, gelmeyi unutmayın.

''Her kar tanesi farklıdır, tıpkı her insanın olduğu gibi. Ve yalnızca birleştikleri zaman yeryüzünde kalabilirler. Bizde, birbirimize tutunuyoruz. Yeryüzünde kalabilmek için...''❄️

••••••

"Ben giderim komutanım!" diye bağırdım şarjörümü takarken. Mermiyi namluya sürüp hazır hala getirdiğimde arkamı dönüp birkaç metre uzağımda yatan askerime baktım.

"Hayır Alaca! Konumun çok tehlikeli, çıktığın an açık hedef olursun!" kulağımdaki telsizden Şahin Albay'ın sesini duyduğumda sertçe yere yumruk attım.

"Komutanım, askerim yaralı! Ona ulaşmak zorundayım! Diğerleri çıkabilecek durumda değil, ateş altındayız!" mermiler siper aldığım beton parçasına hızla saplanıyordu. Kulaklığıma dokunup sağ tarafımda kalan Emre'ye döndüm. "Emre! Koruma ateşi! Şahin Albay beni sorarsa telsiz mandalı bozulmuş de!" Emre tereddütle bana baktı "Üstçavuşum emrim anlaşıldı mı?!"

"Alaca! Çıkma yerinden! Emrimi ikiletme bana!" Şahin Albay'ın sesi gelirken Emre'ye baktım.

Emre "Emredersiniz komutanım!" diye bağırdığında isteksiz olduğunu biliyordum. Koruma ateşi açıldığında hızlıca yaralı askerime doğru koşmaya başladım. Mermiler basıp geçtiğim yerlere saplanıyor, bir saniye yavaş olsam delik deşik olacağımı biliyordum.

Kayarak kırık bina parçalarının olduğu yeri siper aldım. "Selim!" hızlıca yanına süründüm ve onu inceledim. Kalbinin altından vurulmuştu, çok kan kaybetmişti. Hemen ilk yardım kitini çıkardım. "Sakin ol Selim. İyi olacaksın aslanım. Bir şeyin yok." kamuflajını sıyırıp yarasına tampon yapmaya başladım. Bir yandan sağ elimle nabzını kontrol ediyordum. "Gitmeyeceksin, gitmeyeceksin." diye mırıldandığımda telsizimden cızırtı geldi.

"Komutanım, Şahin Albay sizi istiyor. Uydu telefonundan aradı." benim sesim onlara gitmiyordu ama onlarınki bana geliyordu. Albay'ın sinirden köpürdüğünü tahmin edebiliyordum. Kulaklığıma bir kere dokunduğumda Albay kulaklığımı açtığımı anlamıştı.

"Komutanım. Selim çok kan kaybetti. Bir an önce çıkmamız lazım." dediğimde Selim'in önünde diz çökmüştüm. Bir elim yarasında, bir elim boynunda nabzını kontrol ediyordu. "Gelince savunmanı vereceksin Üsteğmen." derin bir nefes verdiğinde sanki görebilecekmiş gibi başımı salladım. Ben amacıma ulaşmıştım, savunmamı da verirdim.

"Sınır dışındasınız Alaca, oraya helikopter göndermem çok zor." dedi sıkıntıyla.

"Komutanım." dedim dişlerimin arasından "Kaybedeceğiz, onu kaybedeceğiz." dediğimde gözlerim acıdan dolmuştu. Timin geri kalanı beni dinliyordu, kardeşlerinin durumunu merak ediyorlardı.

Kuzey Irak, sınır dışındaydık. Buraya helikopter göndermek zaman alacaktı. Ama yapacaktı, Şahin Albay askerlerini bırakmazdı.

"Cevher Paşa ile konuşacağım, beklemede kalın." dedi Şahin Albay.