ASİL | Gerçek Ailem

5. Bölüm : "Tuzak"

Beni takip etmeyi unutmayın ki duyurularımı kaçırmayın. Oy ve yorumlarınızı da eksik etmeyin lütfen, iki saniyenizi bile almaz. Bu küçücük şeyin eksikliği bile benim yazma hevesimi düşürüyor.

Keyifli okumalar. 🖇

multi: Burak Çakır

••••••••

|Ahu Ülküm Alaca|

"Valla kendime geldim komutanım ya!" dedi Burak mutlulukla. Aynı anda ağzına yarım dürümü tıktığı için sesi boğuk geliyordu.

"Burakçığım, böyle zevkle dürüm yiyeceğini bilseydim her gün eğitim yaptırırdım sana. Öğrendiğim iyi oldu." dedim ve sinsice gülümseyerek dürümümden bir ısırık aldım. Burak birden öksürmeye başladı ve yanındaki Emre sırtına vurduğunda onu durdurdu. "Öleyim bırak vurma." dedi boğukça.

"Lan saçmalama." dedi Emre ve sertçe vurmaya devam etti. Burak en sonunda ayran içip kendine gelince Emre'ye dönüp omzuna yumruk attı "Oğlum bırak öleyim diyorum, her gün eğitim diyor." dedi sızlanarak.

"Abi ne olacak, iyi tarafından bak işin sonunda dürüm var." dedi Çömez gülerek. Ah Yiğit'im yapma, bu dağ ayıları seni çiğ çiğ yer şimdi.

Burak uzandı ve Çömez'e vurmaya çalıştı ama Çömez geri çekildi "Ulan Çömez, seni hastanelik eder sonra da iyi tarafından bak en azından yatacaksın derim." dedi sinirle Burak.

Çömez onu daha da sinir etmek istermiş gibi gülünce Emre de ona katıldı.

"Yav oğlum yemeğinizi yiyin uğraşmayın birbirinizle." dedi Alper abi her zamanki gibi onları durdurarak.

"Ahu, Albay acaba bu Zübeyir için mi bizi yarın çağırdı?" diye sordu Bozok. İsmimi ilk defa ağzından duymanın verdiği şaşkınlığı gizleyip ona baktım.

"Olabilir Alpay, ama benim içim hiç rahat değil." dedim ayranımdan bir yudum alarak. Bende onun gibi ilk kez ismiyle seslenmiştim. Acaba dikkatini çekmiş miydi?

"Eyvah komutanım, ne zaman böyle deseniz başımıza gelmeyen kalmıyor." dedi Emre kulağını çekip elini masaya vurarak.

"Kadınlar hisseder gözüm." dedi Alper abi. "Allah yardımcımız olsun." diye ekledi ve dürümünden bir ısırık aldı.

Doğru biz hissederiz, iyiyi, kötüyü hissederiz. Ama en çok tehlikeyi hissederiz. Tehlike geldi mi boğazımıza bir yumru kalbimize farklı bir yumru oturur, içimiz huzursuz olur. Uykularımız kaçar, en sonunda ise hissettiğimiz olur.

İlk defa hissetmemiş olmayı diledim. Ama gerçek olmayacağını biliyordum.

••••••••

Eğlendiğimiz bir günün sonunda evlere dağılmıştık. Üç katlı bir binanın en üst katında oturuyordum. Ve alt katımda Emre ile Burak oturuyordu. Eskiden burası üç katlı bir evmiş ve bölmüşler, dolayısıyla dışardan ve içeriden birbirimizin evine bağlı merdivenlerimiz var.

Bizlerin düşmanı çok olur, orası malum. Kimseye güvenemeyeceğim için alt katımı Emre ile Burak almıştı.

Burak ile Emre seslerinden akan yorgunlukla "İyi akşamlar komutanım." dediler aynı anda. Onların katındaydık. Merdivenler kapalı değildi o yüzden havanın soğuğunu hala hissediyordum.

"İyi geceler beyler." dedim ve Burak'ın omzuna dostça vurup yukarı çıkmaya başladım. Birkaç saniye sonra kapılarının kapandığını duydum. Bende yukarı çıkıp anahtarla kapıyı açtım ve içeri girdim. Anahtarı kapının yanındaki dresuarın üstüne attım. Deri ceketimi çıkarıp askılığa astım ve banyoya doğru ilerledim.