ASİL | Gerçek Ailem

22. Bölüm : "Küçük Misafir"

Ay selaaamm!

Keyifler nasıl bebeklerim? Bölüme geçmeden öncee hemen yıldızlara basalım lütfen, bol bol yorum yapmayı da unutmayalıım.

Instagram linkim profilimde, takip etmeyi unutmayın!❤️‍🩹

Keyifli okumalar, ne kadar keyifli olabilirse tabi. 🫣

••••••••

Elimdeki kahve kupasını lavaboda çalkalayıp bulaşık makinasına yerleştirdim. Mutfaktan çıkınca, hemen soldaki pufa oturup botlarımı giydim. Vakit kaybetmeden montumu ve anahtarlarımı da alıp evden çıktım.

Merdivenlerden inerken bir yandan da montumu giyinirken, Emre ve Burak'ın evde olmadığını bildiğimden hiç durmadan inmeye devam ettim.

Trabzon'dan döneli bir ay olmuş, koskoca bir ay boyunca sürekli operasyonlara çıkmış, hiç izinli olmamıştık. Draga kod adlı bir teröristi arıyorduk ama bir türlü ulaşamamıştık. Ya o çok zekiydi ya da kıl payı biz gelmeden kaçıp kurtuluyordu.

Arabaya binmeden montumun içinde kalan saçlarımı çıkardım. Elime gelen saçları sinirle yere atıp arabaya bindim. Bu sıra saçlarım çok dökülüyordu. En iyisi bir kuaföre uğramak, nasıl olsa bugün izinliydim.

Direksiyonumu kuaförün olduğu yola çevirdim ve hiçbir şeyi düşünmeden sadece yola odaklandım. Yirmi beş dakika sonra kuaförün önündeydim. Arabadan yavaşça indiğimde karşı şeritte bir teyze gördüm, arabayı kitledim.

Elinde bir çubuk vardı, muhtemelen görmüyordu. Karşıya geçmeye çalışıyordu ama henüz kırmızı ışık yanmamıştı. Arabaların az gelmesinden yararlanarak hızlıca karşıya geçtim.

Teyzenin koluna girdiğimde gülümseyerek yüzüme baktı, görmediğine kesinlikle emindim hissetmişti. "Yardım edeyim." elini, kolundaki elimin üstüne koydu ve birkaç kez yavaşça vurdu "Sağ ol kızım."

Diğer elimle uzanıp düğmeye bastığımda on beş saniye sonra kırmızı ışık yanmıştı. Yavaşça karşıya geçtik. Teyzenin kolundan çıkacağım sırada "Kaç yaşındasın kızım?" diye sordu "Yirmi altı yaşındayım. Neden sordunuz?"

Uzun süre cevap vermediğinde lafa girdim "Teyzecim benim acelem var, evine gidebilirsin değil mi?" diye sordum. Daha fazla burada durmak istemiyordum, görmese bile çok garipti sanki bakıyor gibiydi.

Yine cevap vermediğinde omuzlarımı silkip arkamı dönmüştüm ki "Sen," dedi ve durdu. Tekrardan ona döndüğümde bana bir adım yaklaştı. Kaşlarımı çatarak ne yapacağını beklerken titreyen sol elini kaldırdı ve karnımın alt kısmına koydu.

Kaşlarım mümkünmüş gibi daha da çatıldığında yaşlı kadın kafasını kaldırıp yüzüme baktı "İki canlısın."

Kendimi tutamayıp güldüğümde, nasıl bir olayın içinde olduğumu anlamamıştım. Şu an ne yaşanıyordu ? Bence bu teyzenin akıl sorunları vardı. İleriden koşarak gelen çocuğu gördüğümde bir adım geri gittim. Teyzenin eli karnımdan uzaklaştı ve çocuk gelip onun koluna girdi "Babaanne! Sadece bir saniye arkamı dönmüştüm nereye kayboldun?"

Genç çocuk telaşla konuşurken bana döndü "Çok teşekkürler, yanında durmuşsunuz galiba." dediğinde kafamı salladım "Önemli değil, bir daha arkanı dönme ve babaanneni evine götür." son kez bir baş selamı verip arkamı döndüm ve kuaföre girdim.

••••••••

"Ay tatlım senin saçlarına ne olmuş böyle? Kuş yuvasına dönmüş." tiz bir sesle kahkaha atan Sevgi'yi dinlemiyordum bile. Sadece ne yapması gerekiyorsa yapsın, bende buradan çıkayım istiyordum.