Bana gülümseyerek bakıyordu. Tim çatışmaya devam ederken "Komutanım, sen bana çok şey öğrettin. Senin sayende Asil timine girdim, beni time sen aldın." dedi. Veda konuşması yapıyordu. "Böyle konuşma Selim, emrime uyacaksın oğlum. Ölmek yasak." dedim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
••••••••••••••••••••
Saatlerce, saatlerce abimin kollarında ağladığımda gerçeği o zaman anlamıştım.
Küçük Böke gerçekten gitmişti.
Bir daha ne yaparsam yapayım gelmeyecekti. Bu elbette beni durdurmayacak, ben intikamımı öyle ya da böyle alacaktım. İçimdeki soğukluk ancak o zaman son bulacaktı, belki boşluk kalacaktı ama onunla yaşamaya da alışacaktım. Saatler sonra abim ruhsuzca kollarında yatan bedenimi kucakladı ''Hadi abim, artık toparlanmalıyız.'' hiçbir cevap veremezken beni arabasına taşıdı.
Yağmurun altında benimle beraber ağlamış, sürekli benden özür dilemişti.
O arabayı sürerken ben arka koltukta, tavanı izleyerek yatıyordum. Sürekli arkasına dönüp beni kontrol ediyordu. Dediği gibi acımı yaşarsam daha güçlü olur muydum?
''Abi.'' hiçbir duygu belirtmeyen sesime kendim de şaşırmıştım. Cansız, ruhsuz, nasıl bir sesti bu böyle? ''Söyle abim.'' kaçıncı olduğunu saymadığım derin bir nefes aldım, aldığım nefesler yetmiyordu.
''Senin kadar,'' tekrar soluklandım ''Güçlü olabilir miyim?'' dalga geçercesine güldü ''Ben güçlü müyüm?'' güçlüydü, o benim tanıdığım en güçlü adamdı. ''Öylesin, bir yandan ben öbür yandan o. Hangi adam bu durumda yine dağ gibi yıkılmadan durur?'' tedirgin bir nefes verdi ''O kim?''
Dudaklarımda buruk bir tebessüm oluştu ''Yeşil gözlü asker.'' bakışlarımı ona çevirdiğimde sağ eliyle yüzünü sıvazladı ''Alacalı.'' derin bir nefes aldı. Bunun üstüne yol boyunca ne o konuştu, ne de ben. Abim o Yüzbaşı'ya aşıktı. Ne zamandır bilmiyorum, ama helikopterde beni bırakıp ona gittiğinden beri emindim.
Aradan ne kadar geçtiğini, artık umursamadığımdan saymadım. Araba durduğunda abim beni kucakladı, hemen göğsüne sindim. Bir yanım ömür boyu burada kalmak istiyordu, öbür yanım ise buradan çıkıp yoluma devam etmem için çırpınıyordu. ''Komutanım!'' onun gür sesini duyduğumda vücudum kaskatı kesildi.
Peşimizden geldiğini duyuyordum. Odaya girdiğimizde abim emin olmak istercesine yüzüme baktı. Kendimden emin bir şekilde gözlerine bakıp kafamı salladığımda o da aynı şekilde kafasını sallayıp beni yatağıma yavaşça bıraktı ''Ben doktorunla konuşmaya gidiyorum.'' odanın kapısında öylece bana bakan Alpay'ın yanında geçerken, güç vermek istercesine omzuna dokundu.
