DÖNÜM NOKTASI (+18)

27.Bölüm: Yüzleşme

🕊

Kaşlarımı çatmış kapıdaki Bülent Bey'e bakıyordum.

O ise hafif tebessüm ve tereddütlü ifadesiyle önce yüzüme sonra ise karnıma baktı.

Ani bir fren sesi duyduğumda hızla arabadan inen Çağrı'yı buldu bakışlarım.

Bahçeye bir bakış attığımda korumaların karşı karşı geldiğini gördüm. Ne oluyordu? Zorbalık yapmaya mı gelmişti buraya?!

"Neden geldiniz?" diye sordum.

O sırada Çağrı'da hızlı adımlarla yanımıza gelmiş babasının koluna tutmuştu. "Baba, ben sana gitme demiştim."

Hırsla kolunu çekti Çağrı'dan. "Ne kadar daha bekleyecektim?!"

Bu sefer kaşlarını çatan ben oldum. "Korumalarınızı da alın gidin."

Tam kapıyı suratına kapatacaktım ki ayağını kapının arasına koydu ve bu girişimime engel oldu.

"Gitmeyeceğim, konuşacağız!"

"Konuşsakta benim için hiçbir şey değişmeyecek bunu biliyorsunuz neyi zorluyorsunuz daha?!"

Kaşları daha da çatıldı. "Neden eminsin bundan bu kadar?"

"Çünkü bu saatten sonra bir babaya ihtiyacım yok. Çocukluğumu atlatalı çok oldu. Asıl ihtiyacım olduğu zamanlarda hayatımda yoktun şimdi de olma."

"Asya bilmediğin şeyler var. Bende her şeyi yeni yeni öğreniyorum."

Derince ofladım. Gerçekten bunalmıştım bu işten. Konuşsun ve gitsin istiyordum.

"Sadece beş dakika ne anlatıcaksanız anlatın sonra da gidin lütfen."

Parıldayan gözleriyle başını salladı. Kapıdan hafifçe çekildim.

İçeri girdiklerinde Çağrı eline omuzuma koyduktan sonra hafifçe sıkmış özür diler gibi bakmıştı bana. Ama ben onu suçlamıyordum sonuçta elinden geldiği kadar engel olmaya çalışmıştı.

"Bir şey ister misiniz?" diye sordum ama sadece evime gelen bir misafir olarak düşünerek sormuştum bu soruyu.

Çağrı olumsuzca başını sallarken Bülent Bey "Hayır." demişti.

Birkaç dakika konuşmasını beklediğimde konuşmayacağını anlayarak ben konuştum. "Anlatıcaklarınızı hemen anlatır mısınız?"

Derin bir nefes doldurdu ciğerlerine. "Senin düşündüğünün aksine seni bilerek bırakmadım. Varlığını bile yeni öğrendim."

Kaşlarımı çattım. O ise devam etti konuşmasına. "Önce Çağrı gördü seni düğünde ve annene çok benzediğinden bahsetti. Seni gördüğümde annene çok benzediğini fark ettim sonrada ufak araştırmalarla Serap'ın kızı olduğunu öğrendim. Bu da benim kızım olma ihtimallerinden biriydi ki doğru bir ihtimalmiş."

Birkaç saniye soluklandı. "Çağrı'yla anneleriniz farklı."

Elim yavaşça karnımı okşarken hiçbir tepki vermiyordum.

"Bir gençlik hatasıydı," dediğinde kaşlarımı çattım bana mı hata diyordu bu adam.

"Ne demeye çalışıyorsunuz?! Burada hata olan ben miyim?! Gidin evimden çok bile kaldınız."

"Hayır hayır," dedi hızla. "Benim yaptıklarım hataydı."

"Çağrı'nın annesiyle babalarımız için evlenmiştik. Onların istekleri üzerine. İkimizde de aşk yoktu sadece saygı dolu bir evlilikti. Çağrı doğdu, aradan zaman geçti ve biz ayrılmaya karar verdik. O arada annenle karşılaştım. Boşanma aşamasındaydım. Anneni gerçekten sevdim. Ama bir çocuğum vardı ve sonrasında karımla aldığım karara göre tekrardan nikah kıydık, evlendik."